Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle dnia. (Mt. 10, 27)
Aby Pan mógł do nas przemówić, często wprowadza nas w mrok.
W mrok dotkniętej śmiercią rodziny, gdzie utrapienie zawiesiło zasłonę, która pozbawiła nas pełni radości i światła. W mrok samotnego, zapomnianego przez wszystkich świata, spowodowanego fizyczną niemocą. W mrok jakiegoś wielkiego nieszczęścia i gorzkiego rozczarowania.
Mój kraj ojczysty w niebie - mój w niebie dom!
Tam mój dobry Ojciec, mój w niebie dom!
Pielgrzymem jam na ziemi, moja droga leży we mgle,
I tylko cierpienia dookoła - mój w niebie dom!
Niedługa ziemska droga - mój w niebie dom!
Chociaż ciężki życia bój - mój w niebie dom!
Lecz wszystko minie, jak sen, i droga się zakończy,
I będę z Ojcem - mój w niebie dom!
Tam, gdzie lud Chrystusa - mój w niebie dom!
Tu ciągnie mego ducha - mój w niebie dom!
Tam będę się radować, śpiewać Jezusowi
Przed Jego obliczem - mój w niebie dom!
„Bóg stworzył mnie – i ciebie – byśmy żyli jedną, wszechogarniającą, wszystko przemieniającą pasją. Mianowicie, pasją, by oddawać chwałę Bogu poprzez rozkoszowanie się Nim i ukazywanie Jego wspaniałości we wszystkich sferach życia.”
Rozkoszować się...
Dzisiejszy świat serwuje wiele pomysłów jak rozkoszować się życiem. Większość propozycji oscyluje wokół pieniędzy, kariery, zaspakajania ambicji i spełniania własnych marzeń. Jednak nie wszystkim jest to dane, a nawet ci, którzy wydają się być wybrańcami losu, w rzeczywistości nie mają życia usłanego różami. Zawsze podczas ziemskiej wędrówki pojawiają się większe lub mniejsze smutki, rozczarowania, tragedie… Pomimo tego, że w życiu chrześcijanina jest podobnie, może się ono diametralnie różnić – nie chodzi jednak tylko o chrześcijańską moralność, a podejście do życia i jego postrzeganie.
Jednym z moich ulubionych wersetów jest ten z Psalmu 16: Dasz mi poznać drogę życia, obfitość radości w obliczu twoim, rozkosz po prawicy twojej na wieki (Ps 16:11). Słowa te są dla mnie obietnicą mówiącą o tym, jak może wyglądać życie już tu na ziemi. Jednak jestem przekonana, że ta obietnica jest ściśle powiązane ze słowami Chrystusa: Ja jestem droga i prawda i życie, nikt nie przychodzi do Ojca, jak tylko przeze mnie (Ew. Jan 14:6). Chrystus jest tą Drogą, którą powinnam i którą chcę iść, by dotrzeć do domu Ojca i tam spędzić z Nim wieczność. To Jezus jest Prawdą, którą pragnę kierować się w życiu i przez jej pryzmat postrzegać rzeczywistość. W Nim jest Życie pełne radości i miłości. John Piper napisał ciekawe słowa: „Zostaliśmy stworzeni po to, by oglądać Boga i kosztować Go – a kosztując Go, będziemy w najwyższym stopniu zadowoleni i dzięki temu będziemy szerzyli w świecie wartość Jego obecności. (…) On jest najbardziej uwielbiony wtedy, gdy znajdujemy w Nim największe zadowolenie”(1).
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania nowego wartościowego kazania pt. "Pełnia w Chrystusie" wygłoszonego przez br. Zbigniewa Krystonia pastora zboru Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Opolu.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Swego czasu biblijny król Dawid złożył następujący ślub: "Nie wejdę do mojego domu, nie ułożę się na posłaniu, nie użyczę snu swoim oczom i nie dam się zdrzemnąć powiekom, póki nie znajdę miejsca dla PANA, przybytku dla Mocarza Jakuba" [Ps 132,3-5].
Tego rodzaju postawę wziąłem sobie do serca zakładając w 1996 roku Centrum Chrześcijańskie NOWE ŻYCIE w Gdańsku.
Wierząc, że powołujemy do życia nową wspólnotę chrześcijańską zgodnie z wolą Bożą, czułem na sobie obowiązek zapewnienia jej w mieście stałego miejsca zgromadzeń. Czytaj więcej
Wielkanoc, to szczególny czas przypomnienia tego, co jest dla każdego chrześcijanina najważniejsze. Podobnie jak każdy Izraelita musiał corocznie wspominać czas wyjścia z niewoli egipskiej. Dlatego dla każdego pobożnego Żyda czas Paschy jest szczególną okazją do wyrażenia wdzięczności Bogu za Jego miłosierdzie.
Osobiście wyznaczyłem dla siebie w tym przedświątecznym czasie rekolekcje. Zagłębiłem się w dość nietypową lekturę. Czytam po wielu latach jedna z najwspanialszych książek, jaka cieszyła się kiedyś ogromna popularnością. Chodzi o “Wędrówkę Pielgrzyma” Johna Bunyana. Treść tej ponadczasowej książki jest wprawdzie zapisana językiem już trochę archaicznym, lecz nadal czytelnym. Dlatego polecam wszystkim, którzy miłują Pana, by wyrazili swą miłość do Zbawiciela zadaniem sobie trudu przeczytania tej niesamowitej wędrówki do końca. (Na końcu znajdziesz link do ściągnięcia tej książki w pdf-ie)
Pragnę zachęcić tę lekturę, fragmentem opisującym dotarcie Chrześcijanina pod Krzyż.
"... i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, gdzie leżało ciało Jezusa. A ci rzekli do niej: Niewiasto! Czemu płaczesz? Rzecze im: Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli. A gdy to powiedziała, obróciła się za siebie i ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł jej Jezus: Niewiasto! Czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona, mniemając, że to jest ogrodnik, rzekła mu: Panie! Jeśli ty go wziąłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go wezmę. Rzekł jej Jezus: Mario! Ona obróciwszy się, rzekła mu po hebrajsku: Rabbuni! Co znaczy: Nauczycielu! Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. I przyszła Maria Magdalena, oznamując uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział." (Ew. Jana 20, 12-18)
Czy największe święto chrześcijańskie, jakim jest zmartwychwstanie Chrystusa dla wszystkich ludzi, a nawet chrześcijan jest najbardziej istotne i najbardziej radosne?
Zostawmy na chwilę przeczytaną historię , a przyjrzyjmy się reakcjom ludzi na wieść o zmartwychwstaniu. Z cała pewnością odkryjemy fakt, że dla świadków tamtych wydarzeń wieść o tym, że Jezus zmartwychwstał nie była wieścią przynosząca radość, a raczej zwątpienie, smutek, niedowierzanie, otępienie, a nawet była to dla niektórych bardzo niewygodna wieść.
Myślę, że reakcja ludzi niewiele się zmieniła od tamtych czasów i dziś możemy obserwować podobne ludzkie postawy i nastawienia do faktu zmartwychwstania. Nawet , gdy większość ludzi przyznaje się do chrześcijaństwa, nie zmienia to faktu, że nastawienie wielu ludzi w konsekwencji jest dalekie od euforii, radości, czy poczucia zwycięstwa.
Więcej, fakt zmartwychwstania nie ma często żadnego przełożenia na codzienne życie ludzi. Może powiesz: to wielkie wydarzenie ważne tylko w życiu Jezusa, ale czy ma wspólnego Jego zmartwychwstanie z moim życiem? Czy może mieć coś wspólnego? Czy zmienia perspektywę mojej ziemskiej teraźniejszości i przyszłej wieczności?
Lubimy przypominać Piotra, który zaparł się Jezusa, ale czy on jeden to zrobił? Piotr złożył deklarację wierności i był gotów nawet oddać życie w imię tej deklaracji. Jeśli prześledzimy wydarzenia poprzedzające ukrzyżowanie, to nie tylko Piotr, ale i pozostali wtórowali deklaracji Piotra: „Rzecze mu Piotr: Choćbym miał z tobą umrzeć, nie zaprę się ciebie. Podobnie mówili i wszyscy uczniowie” (Mt 26:35).
Często lojalność wobec grupy kształtuje nasze decyzje. Piotr może sądził, że to była okazja, by zrobić wrażenie na pozostałych? Musiał naprawdę czuć się zły kiedy Jezus spojrzał na niego i powiedział: „…Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dzisiaj kur, a ty się trzykroć zaprzesz, że mnie znasz” (Łk 22:34). Czasami Bóg wysyła nam ostrzeżenie, by nie czynić pochopnie deklaracji, ale możemy być tak uparci, że raczej spróbowalibyśmy nagiąć prawdę niż zmienić nasze słowo. Lojalność Piotra była zaraźliwa, inni uczniowie powiedzieli to samo.
„Bóg stworzył mnie – i ciebie – byśmy żyli jedną, wszechogarniającą, wszystko przemieniającą pasją. Mianowicie, pasją, by oddawać chwałę Bogu poprzez rozkoszowanie się Nim i ukazywanie Jego wspaniałości we wszystkich sferach życia.”
Uprzejmie informujemy, że na serwerze ftp w folderze Wiesław Janik publikujemy nowe kazanie pt.
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania nowego wartościowego kazania pt. 
Swego czasu biblijny król Dawid złożył następujący ślub: "Nie wejdę do mojego domu, nie ułożę się na posłaniu, nie użyczę snu swoim oczom i nie dam się zdrzemnąć powiekom, póki nie znajdę miejsca dla PANA, przybytku dla Mocarza Jakuba" [Ps 132,3-5]. 
Wielkanoc, to szczególny czas przypomnienia tego, co jest dla każdego chrześcijanina najważniejsze. Podobnie jak każdy Izraelita musiał corocznie wspominać czas wyjścia z niewoli egipskiej. Dlatego dla każdego pobożnego Żyda czas Paschy jest szczególną okazją do wyrażenia wdzięczności Bogu za Jego miłosierdzie. 
"... i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, gdzie leżało ciało Jezusa. A ci rzekli do niej: Niewiasto! Czemu płaczesz? Rzecze im: Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli. A gdy to powiedziała, obróciła się za siebie i ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł jej Jezus: Niewiasto! Czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona, mniemając, że to jest ogrodnik, rzekła mu: Panie! Jeśli ty go wziąłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go wezmę. Rzekł jej Jezus: Mario! Ona obróciwszy się, rzekła mu po hebrajsku: Rabbuni! Co znaczy: Nauczycielu! Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. I przyszła Maria Magdalena, oznamując uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział." (Ew. Jana 20, 12-18)