Od dziesięciu lat  pracujemy dla chwały Pana.

"W trakcie naszej pracy byliśmy świadkami nadzwyczajnej łaski i miłosierdzia Bożego, opieki, wsparcia, niekwestionowanych cudów Bożych.

Były też trudne momenty formowania naszych postaw i charakterów, sprawdzania naszych motywacji, chwile wyczerpania, podważania obranego przez nas kierunku pracy. Sytuacje, które  wnosiły rozgoryczenie, wydawać by się mogło nie do pokonania...

Ale aż dotąd prowadził nas Bóg!"

Dlatego z ufnością kolejny raz  stajemy w obliczu apelu o wsparcie naszej działalności.

Podejmowana przez nas praca to działanie na zasadzie non profit , ponieważ funkcjonujemy tylko z ofiar słuchaczy oraz dobrowolnych datków zaprzyjaźnionych zborów.

Jest niezbędne - jeśli nasza praca ma być kontynuowana na co najmniej dotychczasowym poziomie - pokrycie poniżej przedstawionych kosztów.

Ciągłe obserwowanie zachodzących zmian nie stwarza takiego wrażenia, jakie możemy odnieść, gdy je zauważamy po dłuższym czasie. Ponieważ byłem dość mocno zaangażowany w kilka służb wspólnoty wyznaniowej, której jestem członkiem od ponad pół wieku, zmiany jakie zastaję po kilkunastoletniej nieobecności w kraju, są ogromne. Wiem, że większość tych przemian jest naturalnym wynikiem upływu czasu i przemian techniczno - cywilizacyjnych. Lecz nie wszystkie, a szczególnie jeśli chodzi o Kościół, który jest organizmem duchowym. Osobiście uważam, że niektóre nie powinny mieć miejsca.

Jak już wspomniałem, Kościół jest szczególnym organizmem, jest Ciałem Jezusa Chrystusa, dlatego zmiany w nim zachodzące, mają zgoła inny charakter, niż w tym świecie. Fundamentalną prawdą o Kościele jest to, że buduje go sam Chrystus, który ogłosił się Głową tego tworu. On powiedział: „na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go” (Mat. 16:18). A to oznacza, że „opoka”, na której buduje, z pewnością nie jest nią apostoł Piotr, nawet po przerobieniu go na papieża, lecz sam Chrystus. Jak wyjaśnia tę prawdę apostoł Paweł, że ta Opoka, towarzyszyła już Mojżeszowi podczas wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej, gdyż duchowy napój, który pili, wypływał z „duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus” (1 Kor. 10:4).

Miło nam poinformować, że na naszym serwerze ftp opublikowane zostało nowe kazanie pt. "Opanowanie z wytrwałością" wygłoszone przez br. Mariana Biernackiego.

Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.

Słuchaj 

„Biskup bowiem, jako włodarz Boży, powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku; ale gościnny, zamiłowany w tym co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny...” (Tyt. 1,7-8). 

Słowo „pobożny” (hosios), podobnie jak sprawiedliwy odnosi się do świętości praktycznej. Być pobożnym, znaczy być wolnym od grzechu i obłudy.

Biblia Gdańska używa słowa „świętobliwy”. Innym słowem, które w Nowym Testamencie często tłumaczy się jako „święty”, jest słowo hagios. Odnosi się ono głównie do świętości udzielanej przez Boga, czyli, mówiąc językiem biblijnym do „odłączenia dla Boga”. W Starym Testamencie Bóg wypowiada się o narodzie izraelskim jako o „świętym narodzie”, to znaczy „narodzie wybranym”.

W rzeczywistości jednak naród ten nie zawsze był święty. Wiele brakowało mu do świętości, jednakże nie przestawał być „świętym narodem”, czyli „narodem wybranym”.

W Nowym Testamencie jest również powiedziane o Ciele Chrystusowym, jako „świętym ludzie”, a więc „trzodzie wybranej” przez Boga i odłączonej dla Niego (Ef. 2,21). Podobnie, jak naród izraelski pod wieloma względami nie dorastał do swego powołania, tak i chrześcijanie nie dorastają do swego powołania w Chrystusie. Z tego właśnie powodu Paweł musiał napominać wierzących, aby „postępowali jak przystoi na ich powołanie” (Ef. 4,1).

Używając zatem określenia „pobożny”, w liście do Tytusa (1,8), ap. Paweł mówi o świętości ukształtowanej w człowieku i uzewnętrzniającej się w jego zachowaniu. Nie chodzi więc tutaj o jakąś zacofaną bigoterię, lecz o świętość we właściwym sensie. Istnienie tej cechy w człowieku świadczy o tym, że konsekwentnie wzrasta on duchowo, z każdym dniem staje się bardziej podobny do Jezusa Chrystusa. Właśnie o tym Nowy Testament wypowiada się w wielu miejscach.

Zapraszamy do pobrania/wysłuchania kazania  pt. "Słowo Chrystusowe"  wygłoszonego  przez  br. Zdzisława Józefowicza pastora - seniora zboru w Bydgoszczy.

Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.

Słuchaj

Z przyjemnością informujemy, że na naszym  serwerze ftp w dziale Jan Guńka opublikowane zostało  archiwalne kazanie  wygłoszone przez br. Jana Guńkę  pt. ”Bądź gotowy”.

Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.

Słuchaj  

„Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie.” (1 Tym. 3,6

Jednym z najtragiczniejszych błędów popełnionych w ostatnich latach przez przewodników duchowych jest protegowanie ludzi nowo nawróconych na czołowe stanowiska w Kościołach ewangelicznych i pomaganie im w robieniu szybkiej „kariery”. Szczególnie często czyni się to w przypadku ludzi sławnych, jak nowo nawróconych filmowców muzyków, sportowców, itp. Pewien wyjątek w tym przypadku stanowią chyba narkomani, prostytutki i inni ludzie zaliczani do kategorii „wielkich grzeszników ”.

Wielu przewodników duchowych postępuje tak niewątpliwie w szczerej intencji, lecz niektórym niestety, zależy prawdopodobnie na tym, aby za pomocą chwytliwej reklamy przyciągnąć na nabożeństwa ludzi i pokazać „ewentualnym ofiarodawcom”, co Bóg czyni przez ich organizację.

Wielu nowo nawróconych ludzi jakoś przetrwało - dzięki Bogu - tę pokusę, lecz niektórych, niestety, doprowadziło to do katastrofy duchowej. Dlaczego tak się stało? Apostoł Paweł jasno wypowiada się na ten temat w 1 Liście do Tymoteusza (3,7).

Zapraszamy do wysłuchania wartościowego kazania  pt. "Kto pełni wolę Bożą trwa na wieki"   zamieszczonego  na naszym serwerze ftp w  folderze Piotr Karel - Kazania 2018.

Zostało ono wygłoszone przez br. Piotra Karela pastora zboru w Kołobrzegu.

Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.

Słuchaj 

Każdego roku, na początku listopada, większość polskiego społeczeństwa odwiedza groby swoich bliskich zanosząc do Boga modlitwy w intencji ich ostatecznego oczyszczenia i zbawienia. Wydaje się jednak, że gdybyśmy przeprowadzili podczas tych kilku dni ankietę zawierającą pytanie o istotę i znaczenie tych tzw. świąt, większość nie umiałaby na nie odpowiedzieć. Tradycja jako tradycja, sama w sobie już dawno przesłoniła uzasadnienie, którym kieruje się jeszcze niewielka garstka tych, którzy modlą się za umarłych wierząc, że są w stanie im pomóc. Z drugiej strony ufają, że i zmarli, święci w szczególności, odpowiedzą na ich problemy w jakiś szczególny, namacalny sposób.

Od prawieków człowieka fascynuje i przeraża tajemnica śmierci. Również problem życia pozagrobowego oraz kontaktów świata zmarłych ze światem żywych nurtował umysły ludzi różnych epok i kultur. Sporo lat temu - studiując etnografię - miałem okazję poznawać fascynujący świat wierzeń religijnych różnych plemion i społeczeństw niecywilizowanych. Okazuje się, że tajemnica śmierci i życia pozagrobowego zajmuje poczesne miejsce zarówno w mitologii, jak też i obrzędowości wszystkich kultur i społeczności ludzkich. A ponieważ ludzie dawnych epok i cywilizacji czuli zawsze respekt wobec wszystkiego co tajemnicze i nieznane, więc ideologię śmierci uczynili przedmiotem kultu (czci).