Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Izajasz powiada, że nasze drogi nie są takie, jak drogi Boże. Być może w dziedzinie kierownictwa duchowego prawda ta widoczna jest bardziej niż gdziekolwiek indziej. Każdy szczerze wierzący człowiek odczuwa co najmniej niepokój, gdy odkryje, że jakiś przywódca czy autorytet duchowy nie odpowiada wymaganiom, jakie stawia Pismo Święte. Ale jeśli zależy nam na tym, aby w naszych zborach istniały nowotestamentowe wzory życia zborowego i kierownictwa duchowego, to powinniśmy ustosunkować się jakoś do tej sprawy, nawet jeśli wnioski jakie z tego wynikną miałyby być bolesne. Zechciejmy więc rozważyć kilka cech charakterystycznych kierownictwa duchowego, jak na nie patrzy Biblia. Dodać należy, że wygląda na to, iż cechy te w większości są albo niewidoczne, albo zaniedbane. Poznanie ich może w wielu wypadkach pomóc nam w poczynieniu poprawek, które być może okażą się konieczne w naszej służbie.
Biblijni przywódcy są rekrutowani przez Boga, a nie przez człowieka
Chociaż w czasach Jezusa było tak wielu kapłanów, że musiano wyznaczać im kolejkę w świątynnej służbie, to jednak ani jeden z nich nie został uczniem Jezusa. Czy było to Boże przeoczenie, czy Boży wybór? Tak naprawdę żaden z uczniów Jezusa nie zgłosił się do służby na ochotnika, każdy z nich został powołany (tak jak się powołuje żołnierzy do wojska) - patrz: J 15,16.
Wielu ludzi wierzących, również w naszych czasach, zwykło sądzić, że gdyby udało się zaangażować jak najwięcej utalentowanych, zdolnych ludzi ze świata, to byliby oni bardzo przydatni w pracy i działalności Kościoła. W Nowym Testamencie też znajdujemy ślady podobnego sposobu myślenia, choćby na przykładzie wyboru na apostoła Macieja, w miejsce zdrajcy Judasza (Dz 1,26). Jednak potem nic więcej o Macieju nie słychać, gdy tymczasem wygląda na to, że Pan sam dokonał wyboru - na swego apostoła obrał sobie młodego człowieka z Tarsu imieniem Saul. I ten, jakkolwiek stale uważał, że nie jest godny miana apostoła (1Kor 15,9), lepiej niż ktokolwiek inny wypełnił lukę wśród dwunastu. Tak więc raz jeszcze stwierdzamy, że biblijna zasada powoływania do przewodzenia ludowi Bożemu zakłada, że powołuje sam Bóg, a nie człowiek.
Nie zawsze jest łatwo pokładać nadzieję w Panu. Cierpliwa nadzieja, to rzadko spotykana cnota.
Bardzo pocieszająca jest pewność, że Pan murem otacza swój naród – patrząc na mur z punktu widzenia ochrony. Lecz gdy z biegiem czasu mur staje się tak za wysoki i nic przez niego nie widać, wtedy człowiek zaczyna się niepokoić co do możliwości wyswobodzenia się kiedykolwiek z wąskiej strefy wpływu i służby, w którą został „zamknięty” i czasami trudno mu zrozumieć, dlaczego jest pozbawiony szerszego otoczenia – ciężko mu świecić w tym miejscu, na którym jest postawiony.
Bóg ma cel w tym wstrzymywaniu człowieka. Czytamy, że: „Pan kieruje krokami męża, wspiera tego, którego droga mu się podoba” Ps. 37, 23.
Skąd w społeczeństwie wzięło się takie myślenie, że osoby duchowne, że przywódcy religijni w ogóle ludności są kimś szczególnym? Przecież jak każdy inny człowiek, tak samo ubierają spodnie, chodzą do ubikacji i się starzeją. Tak! Człowiek jest tylko tchnieniem, nawet ten wysoko postawiony [Ps 39,6]. Nie ma oczywiście w tym nic niestosownego, gdy ludzie okazują szacunek swoim duszpasterzom i czasem spontanicznie potraktują ich w wyjątkowy sposób. W pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie [Flp 2,3] - poucza nas przecież Pismo Święte.
Rzecz w tym, że niejednokrotnie to sami duchowni tworzą wokół siebie atmosferę glorii. Czasem odnoszę wrażenie, że niektórzy chyba naprawdę uwierzyli w swoją niezwykłość. Przedstawiając się lub opowiadając o jakimś zdarzeniu, w którym uczestniczyli, nigdy nie pomijają swojego tytułu lub funkcji kościelnej. Gdy jakiś 'Korneliusz' zaczyna oddawać im honory, zamiast powiedzieć mu: Wstań, i ja jestem tylko człowiekiem [Dz 10,26], oni z upodobaniem napawają się ludzkim zachwytem i oddaniem.
"Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony..." (1 Tym. 3,2)
Cecha ta wprawiała w zakłopotanie wielu ludzi. Istnieje mnóstwo interpretacji tego, co Paweł miał tutaj na myśli. Najprostsza z nich sugeruje, że apostoł mówi o duchowym przewodniku Kościoła jako o człowieku intymnie związanym tylko z jedną kobietą. Lecz gdyby Pawłowi rzeczywiście o to chodziło, to po co wymieniałby tak oczywistą dla każdego cechę zachowania chrześcijańskiego? Odpowiedź na to pytanie nie jest trudna, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że kultura okresu starożytnego przesiąknięta była najróżniejszymi praktykami pogańskimi i wywierała silny wpływ na ówczesnych ludzi.
Popatrzmy na Koryntian. Tolerowali oni człowieka - a nawet chwalili się nim - który współżył seksualnie ze swoją macochą, co uznane zostało za akt niemoralności nie praktykowany nawet wśród pogan. Pogańscy mieszkańcy Koryntu byli rozpustni i niemoralni, lecz najwidoczniej nie naśladowali tego rodzaju praktyk (patrz: 1 Kor. 5,1).
Jeżeli nowotestamentowy zbór tolerował taki rodzaj perwersji, nic dziwnego, że Paweł nie omieszkał przypomnieć chrześcijanom, iż mąż Boży powinien być człowiekiem poślubionym jednej kobiecie i pozostawać lojalny wobec niej i tylko wobec niej!
Każdy chrześcijanin może prowadzić zwycięskie życie.
Nie potrafimy jednak dokonać tego o własnych siłach i nie możemy wydawać owocu sami z siebie. Tylko trwając w ścisłej społeczności z Jezusem możemy żyć w obfitości i wydawać owoc.
Dlatego powinniśmy pielęgnować ją każdego dnia. Jezus obiecał: "Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu" (Jan 15,5).
„Nadto stanie się, że pierwej niż zawołają, Ja się ozwę; jeszcze mówić będą, a Ja wysłucham” (Izaj. 65, 24)
To szybkie dzieło! Pan wysłuchuje, zanim zawołamy, i odpowiada często równie szybko. Pan, uprzedzając nasze potrzeby i modlitwy, tak składa okoliczności, iż zanim potrzeba stanie się nagląca, już jej zapobiega, zanim przyjdzie na nas próba, już daje przeciwko niej tarczę, abyśmy mogli dać jej właściwy odpór. Jest to punktualność Wszechmocy, której dowodów często doznajemy. Na cierpienie, które było w drodze, a którego nie spodziewaliśmy się, zgotowana była mocna pociecha, która nas w nim pokrzepiała. Mamy Boga, Który się skłania łaskawie ku słuchaniu próśb naszych.
Może i ktoś słowa Jezusa skierowane przeciwko przywódcom religijnym nazwałby dziś "mową nienawiści" lecz faktycznie były one nacechowane serdeczną troską o ich zbawienie. Ludzie tego pokroju i pozycji społecznej nie są skłonni do tego, by przejmować się każdym słowem do nich kierowanym. Wszelkie napomnienia i uwagi czym prędzej przekierowują na innych, a sami kryją się za fasadą osoby duchownej. Dlatego Pan swą mowę dobitnie zaadresował i wypowiedział im prosto w oczy, ażeby wstrząsnąć nimi i zmusić ich do refleksji nad osobistą pobożnością.
Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Dbacie o czystość zewnętrznych części kielicha i misy, nie o to, że środek pełny grabieży i gwałtu. Ślepy faryzeuszu! Czyszczenie kielicha zaczynaj od wnętrza, a wtedy to, co na zewnątrz, też zalśni czystością [Mt 23,25-26].
Mąż Boży jest to człowiek cieszący się dobrą opinią. Cecha ta wymieniona jest zarówno w liście do Tymoteusza (3,2), jak i w liście do Tytusa (1,6-7). W Liście do Tytusa Paweł nawet dwukrotnie wymienia tę cechę.
Paweł traktował ją w swych listach jako fundament całej sprawy. Była ona niejako wstępnym założeniem apostoła, jego myślą przewodnią, nawiązującą do innych cech, jakie zamierzał wymienić w następnej kolejności.
Niemniej jednak ta wymieniona w obu listach cecha nie jest nowym pojęciem w Nowym Testamencie. Kiedy w Jerozolimie pojawiły się pewne problemy o charakterze organizacyjnym, apostołowie polecili, aby wybrać siedmiu mężów, "mających dobre świadectwo" do pracy w rozwiązywaniu problemu podziału żywności (Dz. Ap. 6,3).
Kiedy Paweł przybył później do Listry podczas swej drugiej podróży misyjnej, usłyszał o Tymoteuszu jako o człowieku mającym "dobre świadectwo" (Dz. Ap. 16,2). Innymi słowy Tymoteusz cieszył się dobrą opinią.
Zwróćcie uwagę na trzy rzeczy. Po pierwsze ludzie rozmawiali o Tymoteuszu. Dobra opinia wywołuje więc oddźwięk w postaci pozytywnych wypowiedzi innych ludzi.
Uprzejmie informujemy, że na naszym serwerze ftp w folderze Mirosław Kulec - Kazania 2015 - 2018 udostępnione zostało do pobrania kazanie pt. "Psalm 51" wygłoszone przez br. Mirosława Kulca.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Izajasz powiada, że nasze drogi nie są takie, jak drogi Boże. Być może w dziedzinie kierownictwa duchowego prawda ta widoczna jest bardziej niż gdziekolwiek indziej. Każdy szczerze wierzący człowiek odczuwa co najmniej niepokój, gdy odkryje, że jakiś przywódca czy autorytet duchowy nie odpowiada wymaganiom, jakie stawia Pismo Święte. Ale jeśli zależy nam na tym, aby w naszych zborach istniały nowotestamentowe wzory życia zborowego i kierownictwa duchowego, to powinniśmy ustosunkować się jakoś do tej sprawy, nawet jeśli wnioski jakie z tego wynikną miałyby być bolesne. Zechciejmy więc rozważyć kilka cech charakterystycznych kierownictwa duchowego, jak na nie patrzy Biblia. Dodać należy, że wygląda na to, iż cechy te w większości są albo niewidoczne, albo zaniedbane. Poznanie ich może w wielu wypadkach pomóc nam w poczynieniu poprawek, które być może okażą się konieczne w naszej służbie.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania pt.
Zapraszamy do pobrania/wysłuchania wartościowego kazania pt.
Każdy chrześcijanin może prowadzić zwycięskie życie.
Uprzejmie informujemy, że na serwerze ftp w folderze Wiesław Janik publikujemy nowe kazanie pt.
Uprzejmie informujemy, że na naszym serwerze ftp w folderze Mirosław Kulec - Kazania 2015 - 2018 udostępnione zostało do pobrania kazanie pt.