Pieśni anglojęzyczne – piosenki o wyraźnie zróżnicowanej stylistyce i dynamice. Obok spokojnych standardów muzyki chrześcijańskiej znaleźć tu można dynamiczne piosenki młodego pokolenia wykonawców.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Grzech jest coraz większy – zgodnie ze słowami Pana Jezusa: „a w ostateczne dni nieprawość się rozmnoży”. Grzech zatacza coraz większe kręgi – dawno wyszedł poza swoje granice (świat). Oglądamy zatrważającą ekspansję grzechu w kościele - życie w gniewie i nienawiści, powodujące kłótnie w rodzinach a potem rozwody, kłótnie w zborach i podziały, poza tym materializm, pycha, bezbożność, umiłowanie rozkoszy (zob. 2Tm 3,2-5), kończąc na tak ohydnych grzechach jak wszeteczeństwo, cudzołóstwo, bałwochwalstwo czy pornografia.
Jeśli się uważniej przypatrzymy, to zobaczymy, że do grzechu podchodzi się coraz bardziej lekkomyślnie, nonszalancko, traktując go wprost marginalnie. Zgrzeszyć – ot, wielkie co! Nie ma co rozdzierać szat, wszak problem „załatwił” Jezus Chrystus – zniszczył moc grzechu. Wystarczy wyznać i... po sprawie. W tym „wyznaniu” nie ma już elementu pokuty. Bo po co płakać, po co kajać się „w prochu i w popiele”, jak Niniwa. Mamy przecież nowe formy – szybkie i łatwe („przyjdź i wyznaj”)! Szkoda tylko, że nieskuteczne...
Podczas czytania klasycznej pozycji chrześcijańskiej - „Wędrówki pielgrzyma” J.Bunyana, odzywało się we mnie odczucie niepokoju. Zadziwiała mnie wiara głównego bohatera, Chrześcijanina, który zostawiając wszystko za sobą, z wytrwałością ipoświęceniem zmierzał do celu.
Nie pozwalał sobie na zbyt wiele odpoczynku ani zbędną ciekawość, która mogłaby go odwieść od właściwej ścieżki. Był gotowy na śmierć i cierpienie po to, by dojść do upragnionego miejsca i być ze swoim Panem. Chrześcijaństwo opisane przez Bunyana zawstydza mnie. Szczególnie wtedy, gdy zbyt dużym wysiłkiem wydaje się otworzenie Biblii, a największym spełnieniem odrobina przyjemności. Czy w dzisiejszych czasach, skoncentrowanych na szybkich efektach przy minimum wysiłku, nie utraciliśmy przypadkiem sedna chrześcijańskiego życia – dążenia do celu, którym jest życie wieczne?
Do napisania tego artykułu zachęciło mnie pewne pytanie: Czy imię „zdobi” człowieka, a może odwrotnie, to człowiek „zdobi” imię − i kiedy imię jest piękne? Jestem od kilku lat dziadkiem i mam okazje obserwować, jak moje dzieci wybierają imiona dla swoich dzieci. Ile jest przy tym zamieszania, szukania i dopasowywania odpowiedniego imienia! Te właśnie obserwacje nasunęły pytanie, które zadałem sobie i Wam, drodzy Czytelnicy.
Dziedziczenie imienia
W naszym kraju do niedawna panował zwyczaj nadawania dzieciom imienia po rodzicach lub dziadkach. Można było zauważyć taką oto prawidłowość: gdy w jakiejś rodzinie ojciec miał na imię na przykład Jan, to najstarszy syn miał na imię także Jan, następnie wnuk, prawnuk itd. Świadczyło to o szacunku do rodziców, a zarazem było świadectwem podtrzymywania tradycji. W wielkich rodach szlacheckich funkcjonowało to nienaruszalne prawo − imię miało przekazywać dokonania ojców, szacunek, jakim byli obdarzani, nadawało też prawo do przejmowania spuścizny. O tym zwyczaju możemy przeczytać w Biblii, we fragmencie opisującym narodziny syna w rodzinie Zachariasza i Elżbiety. Otóż wraz z obietnicą narodzenia dziecka otrzymali oni wskazówki dotyczące jego imienia: i nadasz mu imię Jan (Łuk. 1, 13b). Kiedy po narodzeniu rodzice nadali mu imię Jan, zapanowało ogólne zdziwienie: dlaczego? I rzekli do niej:Nie ma nikogo w rodzinie twojej, który by miał to imię (Łuk. 1, 61). Było to niezrozumiałe i niezgodne z panującym zwyczajem. Zapanowało tym większe zdziwienie, gdy Zachariasz potwierdził tę decyzję, a Pan Bóg w odpowiedzi przywrócił mu mowę.
Wysoka jest ranga nowotestamentowego zbawienia, głęboki też może nastąpić upadek. Dlatego w zdrowym życiu wiary muszą być ze sobą powiązane radość i powaga, wdzięczność i odpowiedzialność, pewność i ufność ze świętą ostrożnością i rozwagą. Stąd też tak liczne ostrzeżenia Listu do Hebrajczyków. Do jednego z najpoważniejszych zaś należy wskazanie na Ezawa.
"Uważajcie, aby nic zjawił się jakiś rozpustnik czy bezbożnik, jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał swoje pierworództwo. Wiecie bowiem, że i później, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, został odrzucony, nie było już dla niego możliwości nawrócenia, chociaż jej szukał ze łzami." (Hbr 12,15-17).
Ezaw był pierworodnym synem Izaaka. Wskazując na jego przywilej, postawę i w końcu jego los, autor Listu do Hebrajczyków ukazuje swoim czytelnikom ich uprzywilejowaną pozycję, ich odpowiedzialności i wynikające z tego niebezpieczeństwo. Na pierwszym planie jest tutaj ostrzeżenie, które swoją pełną wyrazu moc otrzymuje dopiero przez uświadomienie wysokiej pozycji, którą pierwotnie posiadał Ezaw.
To, co zgodnie z prawem Mojżesza obejmowało "prawo pierworodztwa", było bez wątpienia znane czytelnikom Listu do Hebrajczyków, jako rodowitym Izraelitom. W Nowym Testamencie historia ta zostaje użyta jako obraz ukazujący wysoką i pełną godności pozycję Kościoła Chrystusowego, jak i samego Chrystusa. W kontekście Hbr 12 posiadanie pełnego niebieskiego prawa pierworodztwa jest wprost nagrodą biegacza, który zwycięsko biegnąc na "bieżni wiary" osiąga cel.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania pt."Czy niesiesz swój krzyż?" wygłoszonego przez br.Dariusza Zwiahela podczas nabożeństwa porannego w dniu 02.03.2014r. w Zborze Kościoła Zielonoświątkowego w Nowej Soli przy ul.Wyspiańskiego 13.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Uprzejmie informujemy, że na naszym serwerze ftp w folderze Mirosław Kulec - kazania udostępnione zostały do pobrania dwa nowe kazania pt."Niezwykły gość biednej wdowy" oraz "Niezwykły gość proroka" wygłoszone przez br. Mirosława Kulca w zborze w Hradku.
Można je odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Ledwie ucichły strzały snajperów na ukraińskim Majdanie, ledwie krew przypadkowych bohaterów wsiąkła w kijowską ziemię, a już można stwierdzić, że wraz z każdą rozbieraną barykadą topnieje jak śnieg jedność opozycjonistów.
Wspólny wróg motywował, zakrywał swym potężnym cieniem polityczne pęknięcia w szeregach walczących i sprawiał, że bycie przeciwko czemuś stało się przez moment ważniejsze od bycia za czymś. Z tym większym zdumieniem spogląda się więc dziś na Witalija Kliczkę, unikającego jak ognia pytań o organizacje Prawego Sektora, z którymi dzielił przed momentem rewolucyjną scenę. Po raz kolejny stara, powstańcza prawda potwierdziła swą zasadność - łatwiej rzucać razem kamieniami w symbole istniejącego porządku niż połączyć się we wspólnym wysiłku zbudowania z tych kamieni lepszej rzeczywistości.
Każdy z nas bywa człowiekiem z Majdanu
Kościół zawsze posiadał w sobie igrające w powietrzu iskry niezadowolenia i słusznego pragnienia zmiany. Nie sądzę, aby kryło w tym coś niegodnego, wręcz przeciwnie! Chcemy żyć w takim Kościele, jaki według naszych najszczerszych i najgłębszych intuicji, byłby najbardziej chrystusowy. Dla jednych oznacza to przede wszystkim szczelniejsze domknięcie drzwi prawowierności, dla innych szersze otwarcie okien na świat. Wszyscy - mniej lub bardziej - modelujemy kościelną rzeczywistość według własnego zrozumienia chrześcijaństwa. Dlatego też, każdy z nas bywa człowiekiem z Majdanu. Każdy z nas ma swojego Janukowycza. Każdy z nas chce nowej Ukrainy. Nasze facebookowe tablice pełne są latających brukowych kostek i oddanej walki z berkutowcami. Zwalczamy fałszywych proroków, demaskujemy ekumenizm Festiwalu Nadziei i równamy z ziemią pomniki świeckich kompromisów liberalnego chrześcijaństwa. Ale nie tylko. Tuż obok rzucamy kamieniami w ołtarze uświęconej tradycji, zrywamy pajęczyny z odwiecznych obrazów chrześcijaństwa i wzywamy do odważnego przywitania nowego. Rewolucyjnemu zapałowi oddanych czcicieli przeszłości dorównuje niekiedy wyłącznie barykadowa gorliwość pionierów. Specjalizujemy się w zwiedzeniach, herezjach, błędnych naukach, fałszywych ścieżkach, religijnych mentalnościach i zgubnych tradycjach. I dopóki stoimy w jednym szeregu na Majdanie, śpiewając w podniosłej atmosferze pieśń zwycięstwa, wydaje się, że tak właśnie zmienia się losy narodów. Nic bardziej mylnego. Prawdziwa zmiana zaczyna się wtedy, gdy to jak było i jak jest przestaje mieć znaczenie, a w rozgrzanym powietrzu pojawia się niepokojące pytanie: jak być powinno?
Miło nam poinformować, że na naszym serwerze ftp w folderze Paweł Sochacki - kazania 2014 udostępnione zostały do pobrania dwa nowe kazania pt."Nawrócenie, powołanie, spełnienie" oraz "Równowaga w duchowym życiu" wygłoszone przez br. Pawła Sochackiego.
Można je odsłuchać bezpośrednio ze strony naszego radia.
Grzech jest coraz większy – zgodnie ze słowami Pana Jezusa: „a w ostateczne dni nieprawość się rozmnoży”. Grzech zatacza coraz większe kręgi – dawno wyszedł poza swoje granice (świat). Oglądamy zatrważającą ekspansję grzechu w kościele - życie w gniewie i nienawiści, powodujące kłótnie w rodzinach a potem rozwody, kłótnie w zborach i podziały, poza tym materializm, pycha, bezbożność, umiłowanie rozkoszy (zob. 2Tm 3,2-5), kończąc na tak ohydnych grzechach jak wszeteczeństwo, cudzołóstwo, bałwochwalstwo czy pornografia. 
Zapraszamy do wysłuchania dwóch nowych kazań pt.
Podczas czytania klasycznej pozycji 
Zapraszamy do wysłuchania nowego umieszczonego na naszym serwerze ftp kazania, które wygłosił br. Jerzy Konieczny.
Do napisania tego artykułu zachęciło mnie pewne pytanie: Czy imię „zdobi” człowieka, a może odwrotnie, to człowiek „zdobi” imię − i kiedy imię jest piękne? Jestem od kilku lat dziadkiem i mam okazje obserwować, jak moje dzieci wybierają imiona dla swoich dzieci. Ile jest przy tym zamieszania, szukania i dopasowywania odpowiedniego imienia! Te właśnie obserwacje nasunęły pytanie, które zadałem sobie i Wam, drodzy Czytelnicy.
Zapraszamy do wysłuchania zamieszczonego 
Wysoka jest ranga nowotestamentowego zbawienia, głęboki też może nastąpić upadek. Dlatego w zdrowym życiu wiary muszą być ze sobą powiązane radość i powaga, wdzięczność i odpowiedzialność, pewność i ufność ze świętą ostrożnością i rozwagą. Stąd też tak liczne ostrzeżenia Listu do Hebrajczyków. Do jednego z najpoważniejszych zaś należy wskazanie na Ezawa.
Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania pt.
Miło nam poinformować, że na naszym serwerze ftp w folderze