Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Czym rosa na południu dla świata roślin, tym jest wpływ Ducha w królestwie łaski. Jakże mi go potrzeba! Bez Ducha Bożego jestem zeschłą i zwiędłą rośliną. Wzdycham, więdnę, konam. Jak mile orzeźwia mnie ta rosa! Raz obdarzony nią, czuję się szczęśliwy, ożywiony, wzmacniam się i podnoszę. Nie potrzeba mi niczego więcej. Duch Święty daje mi życie wraz ze wszystkim, czego ono wymaga. Wszystko bez rosy Ducha Bożego jest mniej, niż niczym dla mnie: mogę słuchać, czytać, modlić się, śpiewać, iść na Wieczerzę Pańską, ale nie znajdę błogosławieństwa w tym wszystkim, póki mnie Duch Święty nie nawiedzi. Wszakże, gdy mnie zrosił, każde działanie łaski jest przyjemne i z pożytkiem dla mnie.
O, droga obietnico! - „Niebiosa kropić będą rosą”. Będę więc nawiedzony przez łaskę. Nie zostanę podany ani na łup oschłości mojej natury, ani na niszczące działanie palącego żaru świata, ani na ofiarę szatańskiej pokusy. Obym poczuł tej godziny łagodną, cichą, sycącą rosę Pana! Czemuż nie ma tak stać się? On, Który stworzył mnie, jako trawę na łące, tak postąpi ze mną, jak z trawą Swoją - ożywi mnie z góry. Trawka nie może prosić o rosę, jak ja to czynię. Pan, Który nawiedza nie proszącą roślinę, odpowie modlącemu się dziecku Swojemu.
„Wierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony ty i dom twój” (Dz. Ap. 16,31)
Ta Ewangelia dla człowieka z mieczem na gardle, jest Ewangelią dla mnie, gdybym leżał na łożu śmierci, i jest wszystkim, czego mi potrzeba, dopóki żyję. Odrzucam na stronę moje „ja” i grzechy moje i wszystkie myśli o zasłudze osobistej, a zdaję się na Pana Jezusa, Zbawiciela, Którego Bóg dał. Wierzę Weń, polegam na Nim, biorę Go, jako moje wszystko we wszystkim. Panie, zbawiony jestem i zbawiony będę na wieki wiarą w Jezusa. Chwała Jego Imieniu. Obym każdego dnia dowiódł życiem, żem wyzwolił się od sobkostwa, od światowości i od wszelkiego podobieństwa zła.
A tak, ponieważ (Abraham) czekał cierpliwie, otrzymał to, co było obiecane. Hbr. 6,15.
Abraham poddany był długiej próbie, lecz Bóg hojnie wynagrodził jego wierność i oddanie. Pan doświadczył go przez to, że długo odkładał wypełnienie swojej obietnicy. Szatan wypróbował go pokuszeniami; ludzie zawiścią, niedowiarstwem i sprzeciwami. Sara doświadczała go swoją swarliwością. Lecz on cierpliwie wszystko znosił. Nie wątpił o Bożej prawdzie; nie ograniczał Jego mocy; nie odnosił się z niedowiarstwem do Jego obietnicy i nie zasmucał Jego miłości. Ugiął się przed majestatem Bożym, poddał się bezgranicznej Mądrości i milcząc oczekiwał czasu wyznaczonego przez Boga. I tak, długo cierpiąc, otrzymał obietnicę. Obietnice Boże nie mogą pozostać niewypełnione. Ci, którzy cierpliwie oczekują, nie będą zawiedzeni.
To, czego z wiarą oczekujemy, będzie niezawodnie urzeczywistnione. Kochani, zachowanie Abrahama osądza ducha niecierpliwego i poskramia ducha narzekania. Ale również pobudza cierpliwość i popiera cichą ufność, nadzieję oraz poddanie się woli Bożej i przez Niego wyznaczonym drogom. Nie zapomnij, że Abraham był doświadczany; długo i cierpliwie czekał, lecz otrzymał to, co mu Bóg obiecał i był zadowolony. Naśladuj jego przykład, a jego błogosławieństwo będzie i twoim udziałem.
Cierpienie posiada w sobie Boską tajemnicę, niepojętą, nadprzyrodzoną i niezrozumiałą dla rozumu ludzkiego. Nie znam osoby, która by osiągnęła wielką świętość, nie przechodząc przez wiele cierpień. Poprzez cierpienia doskonalimy się w wierze i poznaniu Pana. Przez cierpienia Duch Święty dokonuje wiele wspaniałych rzeczy w naszych duszach. W takim stanie dusza przycicha w dłoni swego Stwórcy; wszystkie zdolności rozumu, woli i serca wreszcie w całości są ujarzmione; cisza wieczności kładzie się pieczęcią na całej istocie; język przycicha i traci skłonność do gadulstwa, przestaje zadawać pytania Bogu, przestaje wołać: „Czemuś mnie opuścił?”
Tak wiele jest samotnych ludzi, myślę że aż zanadto!
Zbyt często przebywasz w samotności. Lecz jest Ktoś niewidzialny, znajdujący się w bezpośredniej bliskości. Za mało uświadamiamy sobie fakt Jego obecności, a wielu ludziom wydaje się to czymś nierealnym. Odczuwanie tej obecności jest niezwykle cenne, jednak mało ludzi wierzących korzysta z niej. Są osoby, które odczuwanie Bożej obecności uzależniają od nastrojów i uczuć, jak również od warunków pogody, czasem zdrowia.
