Czynimy to bardzo rzadko ale tym razem zdecydowaliśmy się ogłosić poniższą prośbę. Akcja jest zweryfikowana, dotarliśmy bezpośrednio do rodziców Mai (za pośrednictwem wspaniałych ludzi Natalii i Macieja D.) , o którą modlimy się w naszym zborze i którą nasz zbór (KZ Bytom Odrzański) również wspomógł finansowo.

Jeśli ktoś z Was może, prosimy.

Kiedy czytając Słowo Boże doszedłem do słów, które wypowiedział król judzki Asa, głęboko mnie one poruszyły, a Duch Święty wypełnił moje serce przesłaniem, którym się z Wami, bracia i siostry, postanowiłem podzielić.

Asa zaś czynił to, co dobre i słuszne w oczach Pana, jego Boga. Usunął obce ołtarze i świątynki na wzgórzach, potrzaskał słupy i powycinał święte gaje, I nakazał Judejczykom, aby szukali Pana, Boga swoich ojców, wypełniali zakon i przykazania. Usunął ze wszystkich miast judzkich świątynki na wzgórzach i ołtarze do kadzenia. Pod jego władzą królestwo miało spokój. Następnie pobudował w Judzie twierdze, gdyż w kraju panował spokój, nikt z nim nie prowadził wojny w tych latach, gdyż Pan użyczył mu pokoju. Potem rzekł do Judejczyków: Rozbudujmy te miasta, otoczmy je murami i basztami, opatrzmy w bramy i zawory, dopóki ziemia jeszcze jest nasza. Ponieważ szukaliśmy Pana, Boga naszego, więc i On poszukał nas i zapewnił nam spokój ze wszystkich stron. Budowali więc i dobrze im się wiodło (2 Knk. 14. 1-6).

Kiedy mądremu królowi judzkiemu i całemu ludowi Pan użyczył pokoju, Asa nie trwonił darowanego mu czasu na ucztach i beztroskich biesiadach, ale wiedział, że jest to czas dany jemu i jego ludowi, aby go mądrze wykorzystać. Kiedy Asa mówi: dopóki ziemia jeszcze jest nasza, wie, że tak zawsze nie będzie. Zrozumiał, że użyczony im przez Boga czas pokoju jest czasem na zabezpieczenie przed tym co nadejdzie. A jak dzisiaj Kościół Boży wykorzystuje użyczony mu czas pokoju, który dobiega końca? Jedzą, piją, sadzą, budują, inwestują, zaciągają pożyczki i narzekają, że ciągle rosną stopy procentowe kredytów, które zaciągnęli u władcy tego świata. Kto chce dzisiaj w Kościele poprzestawać na małym i zadowalać się tym, aby mieć co zjeść i przyodziać się? Znacie tę chrześcijańską linię obrony na tak postawione pytanie, a brzmi ona: owszem gromadzimy, ale serca nasze nie lgną do bogactwa. Czyżby?

Skąd przybyli trzej królowie, których święci kościół katolicki? Najprostszą odpowiedzią jest - znikąd, ponieważ tacy bohaterowie w ogóle nie istnieli. Biblia nic nie mówi o królach składających dary narodzonemu Dzieciątku, jedynie o magach przybyłych ze wschodu. Ewangelista Mateusz opisał to wydarzenie nie podając żadnych szczegółów co do czasu tej wizyty, jedynie kilka informacji na temat spotkania z Herodem i złożeniem pokłonów przed Dzieciątkiem, dla którego przynieśli dary godne dla króla.

Czytamy w Biblii, że gdy „Jezus urodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, do Jerozolimy przybyli mędrcy ze Wschodu i pytali: Gdzie jest nowo narodzony król Żydów? Zobaczyliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon” (Mat. 2:1,2). W oryginale tego zapisu znajduje się określenie „μαγοι” [magoi], które znaczyło wówczas „czarnoksiężnik”, „mędrzec” lub „naukowiec, badacz”. W Nowym Testamencie spotykamy to słowo jeszcze raz w opisie zdarzenia, jakie miało miejsce podczas pierwszej podróży misyjnej apostoła Pawła. Gdy wraz z Sylasem przeszli wyspę Cypr i znaleźli się w Pafos, „spotkali pewnego maga, fałszywego proroka żydowskiego imieniem Bar-Jezus” (Dz.Ap. 13:6). Był to zły człowiek, który starał się za wszelką cenę odwieść miejscowego prokonsula Sergiusza, od uwierzenia.

Magowie z czasu narodzin Chrystusa byli z pewnością mędrcami, którzy badali zjawiska na niebie.