Chociaż nie wszyscy ten pogląd podzielą, to jednak chcę postawić tezę, że każdy z nas zawsze jakoś wpływa na innych. Mamy przede wszystkim oczywistą możliwość pozytywnego oddziaływania. Uśmiechając się, gorliwie się modląc, dzieląc się posiadanym dobrem, składając świadectwo swoich przeżyć z Bogiem i poprzez wiele innych, prostych czynów oraz postaw, wywieramy dobry wpływ. Wpływamy pozytywnie na innych nie tylko wielkim heroizmem, wzniosłymi gestami i osiągnięciami, ale także cichym i spokojnym życiem we wszelkiej pobożności i uczciwości [1Tm 2,2].

Niestety, również przytrafia się nam wpływać źle. Wpływamy ponurym wyrazem twarzy, narzekaniem, milczeniem w czasie wspólnego uwielbiania Boga, spóźnianiem się, krytykowaniem, zajmowaniem miejsca z tyłu sali, wychodzeniem przed zakończeniem czy też opuszczaniem wspólnych zgromadzeń. Na sto różnych sposobów zdarza się nam oddziaływać na innych negatywnie. Wpływamy nie tylko bulwersującym i gorszącym postępowaniem ale także powierzchownością swego chrześcijaństwa, zmiennością nastrojów, pospolitością zainteresowań i zwykłą obojętnością.