Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Tak rozpoczyna się Święta Boża Księga zwana Biblią . Oznacza to, że przedtem nie było nic - była pustka i ta pustka była dziwna. Ale stało się jeszcze coś bardziej dziwnego, że ta pustka przestała istnieć, a zaczęło się coś dziać, zaczyna coś istnieć. Biblia mówi: Bóg jedynie powołuje do bytu, to czego nie było , lub czego nie ma. [Rzym.4,17]

Od samego początku nie mówiłem w skrytość, odkąd to się dzieje, Ja tam Jestem ! [Iz.48,16]

A zatem tam gdzie Bóg jest zawsze zaczyna się coś dziać, tak było kiedyś i tak będzie zawsze.

Raz jeszcze spróbujmy sobie to wyobrazić. Nie było nic, nie było drzew, zwierząt, nie było dzieci. Jaki dziwny był ten świat, nie podobny do tego, który znamy dziś. Nie przenikniona ciemność nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.

W takich to okolicznościach Bóg podejmuje swoje zamierzone działanie i wypowiada pierwsze zdanie dotyczące naszej planety. Niech się stanie światłość !!! To oznacza, że bez światła nie ma życia. Pierwsze co zaistniało na ziemi to światło, a wraz z nim życie.

Biblia od początku do końca mówi o życiu, które zaistniało z Bożego tchnienia .Później na przestrzeni całej Biblii opisane jest życie i walka. O co? O życie ! Ale ostatnia księga Biblii także mówi o walce, ale już o ostatecznej walce, gdzie bastion ciemności przestanie istnieć. Mówi też o życiu, z tym, że jest tam już mowa o życiu wiecznym. W całej historii naszej planety jest tylko jedna rzecz najważniejsza dla Boga i człowieka. Tą rzeczą jest życie.

Na początku wszystko co Bóg stworzył było dobre, a gdy stworzył życie człowieka powiedział, że jest to bardzo dobre. Rozradzajcie się i rozmnażajcie się , napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną - mówi Bóg. Później jednak człowiek obrał zły kierunek, bardzo zły, bo zapragnął być jak Bóg i chciał mieć więcej, ale przy tym stracił życie, a zyskał tylko śmierć.

Śmierć zniszczyła piękno człowieka i całą jego nadzieję. Śmierć zniszczyła także i moją rodzinę, zabrała mi dziewięcioro rodzeństwa, zabrała mi także i matkę, kiedy jeszcze jej potrzebowałem .Za kilka lat niektórych z czytelników dzisiejszego tekstu śmierć zabierze, a za 30, czy 50 lat nawet pamięć o niektórych z nas zaginie. Z wszystkich stworzeń, to my ludzie jesteśmy najbardziej pożałowania godni, ponieważ mamy świadomość, że śmierć nadejdzie, czasem bardzo niespodziewanie nadejdzie. A gdy nadejdzie, w rodzinie zostawi ból i rozdarcie, a przyjaciół rozdziela na zawsze na ziemi, pozostawiając smutek i żal, bo był ktoś wśród nas, ale już jego nie ma. Tak było od śmierci Abla i tak będzie do ostatniego człowieka, którego śmierć zabierze z ziemi. Taki jest człowieczy los, takie jest jego przeznaczenie na ziemi.

Ale Jezus rzucił nowe światło na śmierć, sam też musiał przejść przez bramę śmierci i tam ją pokonał. Dnia trzeciego mocą swoją Ojciec wzbudził Syna do życia i Jezus stał się pierwiastkiem zmartwychwstania. Dla tego każdy kto wierzy może śmiało spojrzeć w twarz śmierci i powiedzieć:

Gdzież jest o śmierci , zwycięstwo twoje , gdzież jest o śmierci żądło twoje . Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na zawsze i otrze łzę z każdego oblicza .[Iz.25,8]

Ale to tak mogą mówić ludzie wierzący, a wiara nie jest rzeczą wszystkich. Jeśli zatem ją masz jako dar od Boga, to trzymaj jak najcenniejszy skarb się trzyma, bo to wiara twoja wyznacza przyszłość tu na ziemi i tam w wieczności.

Rodzaj ludzki jest przecież bliski Bogu, to też zawsze powinien człowiek wzrok swój kierować w stronę Boga. Lecz tak się nie stało i z upływem lat stał się pogaństwem i co raz bardziej oddalał się od Boga. To też pomijam zepsucie rodzaju ludzkiego i zniszczenie wszystkiego przez potop ponieważ ta cała historia znana jest czytelnikom.

Dziś narody łączy tylko to, że należą do jednego gatunku ludzkiego. Natomiast dzieli je najczęściej religia, kultura i polityka. Głównym czynnikiem podziałów między ludzkich jest nienawiść wszczepiona w człowieka przez przeciwnika dusz ludzkich. Wyraz temu dał już Kain wobec swojego brata Abla, kiedy życie było tak cenne. Ta nienawiść jest przyczyną nieszczęścia ludzkiego, bowiem powiedział Bóg : przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie. [1Moj.3,17] Ta przeklęta ziemia jest naszym wspólnym domem , to na niej po opuszczeniu ogrodu Eden człowiek szuka sobie schronienia i przyjaźni, szuka chleba i szuka Boga bo wie, że On jest. Dla tego też każdy człowiek musi dźwigać na swój sposób ciężar swojego losu tworząc swoją nie powtarzalną historię , która będzie miała też swój ziemski koniec.

Przemijanie zatem jest nieodłącznym procesem ziemskiego życia. Dotyczy to człowiek, całej przyrody i wszystkiego co jest na ziem .Wydawało by się, że ziemia i niebo są niewzruszone, a jednak przeminą i ziemia kiedyś przestanie istnieć.

Mocą tego samego słowa jak zaistniała , tak też z trzaskiem żywioły rozpalone stopnieją, a ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną . [2Pt.3,10]

Wieczny i nie mający ani początku , ani końca jest nasz Bóg którego imię Adonaj, a to oznacza: Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie . [5Moj.6,4] "Jedynie" - znaczy nikt więcej.

Los człowieka na ziemi byłby bardzo smutny, to też użalił się Bóg nad swoim stworzeniem, choć czasem nawet żałował , że go stworzył - zwłaszcza wtedy gdy widział jak chętnie od dzieciństwa człowiek lgnie do złego. [1Moj.6,5-6] Przez wszystkie pokolenia Bóg oczekiwał, że człowiek zrozumie wreszcie, iż sam sobie nie poradzi i Bogiem nigdy nie będzie, że jego koniec będzie bardzo smutny i tragiczny ponieważ posiadł znajomość dobra i zła, a obrał mocą swej woli kierunek zła. Przez wieki na Bożej Górze Narad ustalane były plany, jak wyjść naprzeciw człowiekowi . Mógł przecież zniszczyć wszystko i zacząć od nowa. Jednak tego nie uczynił, a postanowił sam zejść na ziemię w osobie Syna swego, któremu ciało przysposobił. I tak się też stało, a historia spełnienia się proroczych słów znana nam wszystkim.

Gdyby nie doskonała miłość Boga do swojego stworzenia, człowieczy los był by smutny albo tragiczny. Jednak ta miłość stała się ratunkiem, choć założenie było od początku inne, nie tak burzliwe i nie tak dramatyczne. Ale to co Bóg ma na celu zawsze osiągnie.

Słowo było u Boga a Bogiem było Słowo. W Nim było życie a życie było światłością ludzi.

Ratunkiem dla człowieka okazał się Boży Syn zrodzony przez Ojca w wieczności , Gwiazda Jasna i Poranna. Zrodzony na początku, gdy jeszcze ziemi nie było i przez cały okres kształtowania ziemi był u boku Ojca pod imieniem Mądrość.

Gdy budował niebiosa , byłam tam , gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni . Gdy w górze utwierdzał obłoki , gdy morzu wyznaczał granice , aby wody nie przekraczały Jego rozkazu . Ja byłam u Jego boku mistrzynią , byłam Jego rozkoszą dzień w dzień igrając przed Nim przez cały czas .[Przyp.8,30]

Będąc rozkoszą i radością dla Ojca mając chwałę nieba od początku, to w oznaczonym czasie Bóg zamierza wypełnić swój zamysł. Stawia w swojej Radzie Najwyższej pytanie : kogo poślę? I kto tam pójdzie ? [Iz.6,8] I oto decydująca chwila gdy warzą się losy człowieka na ziemi. OTO JA POŚLIJ MNIE ! [I.6,8] Pada odpowiedź. Teraz tworzy Bóg inny rodzaj światła i inny rodzaj życia jak na początku .

Ja Jestem światłością świata mówi Jezus, kto We Mnie wierzy, choć by umarł żyć będzie. Pojawił się Bóg wśród ludzi w osobie niemowlęcia w żłobie na stepach betlejemskich. Następnie Jego nauczanie , Jego męczeńska śmierć i Jego zmartwychwstanie jest jedyną nadzieją dla rodzaju ludzkiego.

To Jezus Chrystus Boży Syn stał się Zbawicielem dla każdego, kto uwierzy w zwiastowaną Ewangelię i nie będzie obojętny na jej głos, a przyjdzie do Niego.

Nie lękaj się , Jestem Pierwszy i Ostatni . OTO ŻYJĘ ! Mam klucze piekła i śmierci.[Ob.1,18]

Kończąc moje rozważania przytoczę Bożą Prawdę zapisaną w Biblii na ten temat :

Kto mnie znalazł, znalazł życie i zyskał łaskę u Pana. Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy. Wszyscy, którzy mnie nienawidzą miłują śmierć. [Przyp.8,35-3]