... kazał pojmać Józefa i wtrącić go do więzienia, ... Ale Pan był z Józefem ... i sprawił, że szczęściło mu się we wszystkim, cokolwiek czynił. 1 Moj. 39, 20-23

Gdy Bóg dopuszcza, by osadzono nas w więzieniu za to, że byliśmy Mu wierni, On idzie tam razem z nami, i więzienna cela przeobraża się w najbardziej błogosławione miejsce w świecie. Józef właśnie tego doświadczył. Nie sprzeciwiał się, nie narzekał, nie okazywał rozgoryczenia i nie upadł na duchu z powodu krzywdy, jaka go spotkała. Gdyby tak nie było – naczelnik więzienia nie okazałby mu takiego zaufania. Józef po prostu nie użalał się nad sobą, ale z pokorą i w cichości przyjął na siebie ten los. Józef wiedział komu zaufać i dlatego mógł cierpliwie znosić trudną sytuację, w jakiej się znalazł.

Strzeżmy się ubolewania nad sobą i zapamiętajmy, że najmniejsze uczucie litości dla samego siebie, które dopuścisz do serca, przyniesie fatalny skutek. Dlatego na zawsze odsuńmy je od siebie. Józef Bogu powierzył swój los. Dzięki temu i naczelnik więzienia mógł wszystko powierzyć Józefowi.

„Panie Jezu! Kiedy zamkną się za mną drzwi jakiegokolwiek więzienia, zachowaj moją ufność i pomóż mi radować się Twoją obecnością, nie patrząc na krępujące mnie więzy. Daruj, aby moje uwięzienie posłużyło do rozpowszechnienia Twego Słowa. Nawet i w ciemnej celi zachowaj mię wolnym”.

Nauczyłam się doceniać mrok smutku – w tym mroku żywiej świeci jasne oblicze Chrystusa.

I dlatego Pan czeka, aby wam okazać łaskę (Iz. 30,18)

Gdzie najczęściej pada deszcz, tam łąki są najzieleńsze. Przypuszczam, że dzięki mgłom i wilgoci Irlandia zyskała nazwę „Wyspy Szmaragdowej”. Tam, gdzie najwięcej spotykacie chmur utrapienia i obłoków smutku, tam na pewno znajdziecie szmaragdowo – świeże serca, pełne wonności, pocieszenia i miłości Bożej.

Wierzący człowieku, nigdy nie mów: „Gdzie się podziały jaskółki? One zginęły, wymarły!” One nie wymarły lecz wzniosły się w górę i ponad purpurowym morzem pofrunęły w daleki kraj, lecz wkrótce znów wrócą. Nie mów również: „kwiaty zmarły, zabiła je zima i zginęły na zawsze”. Nie, zima okryła je tylko swoim gronostajowym płaszczem śniegu, lecz one i wkrótce ożyją i znów podniosą swe główki do słońca. Nie mów, że słońce zgasło, gdy skryła je chmura. Nie, ono tylko jest za obłokiem, przygotowuje dla ciebie lato, a gdy znów się zjawi, chmury będą gotowe do wylewania wiosennych deszczy, rodzących piękne, majowe kwiaty.

L.B.A najbardziej ze wszystkiego strzeż się, by nie mówić, że twój Bóg cię zapomniał, gdy On chwilowo skryje przed tobą swoje oblicze. Dzieje się tak dlatego, abyś mocniej Go miłował, a gdy On przyjdzie, rozradujesz się w Panu i będziesz cieszył się wieczną radością. Przez czekanie, ćwiczymy się w oddawaniu Mu czci; oczekiwaniem bywa doświadczana nasza wiara; dlatego czekaj w nadziei, a chociaż Pan zwleka z wypełnieniem obietnicy, cierpliwie czekaj, On nigdy się nie spóźni i dotrzyma danego Słowa.

Zbawienie umożliwia nam nawiązanie osobistej społeczności z Bogiem i trwanie w niej. Im więcej poznajemy głębię i wartość dzieła zbawienia, tym bardziej możemy doceniać miłość Bożą oraz więcej ufać swemu Stwórcy i Odkupicielowi.

Pragnąłbym, aby wszyscy zapoznający się z materiałem zawartym w tej książce zostali zachęceni do dalszego poznawania Boga i korzystali w jak największym stopniu z błogosławieństw, które wynikają z ofiary Syna Bożego.(Z przemowy opracowania)

Zapraszamy do przeczytania umieszczonego na naszym serwerze ftp - dział książki i artykuły elektroniczne opracowania br. Mariana Suskiego pt."Zbawienie". Opracowanie można przeczytać bezpośrednio z naszej strony klikając tutaj

Na temat zbawienia napisano wiele książek. Praktycznie każdy Kościół ma swoje doktryny i nauczanie na temat zbawienia. Zbawienie jest to dar Bożej łaski przekazany dla każdego człowieka: Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka (Rzym. 1,16); który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy (I Tym. 2,4).

Wymienione wyżej wersety bardzo jasno potwierdzają prawdę dotyczącą zbawienia, które jest przekazane każdemu człowiekowi. Cena, która została poniesiona dla zbawienia opisana została następującymi wersetami: I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją (Obj. 1,5); Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu (I Jana 1,7); W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego (Efez. 1,7).

Może rozpocząłeś drogę do realizacji marzeń, chciałeś zrobić coś nowego i mówiłeś – od jutra będzie inaczej. Było, ale bardzo krótko i potem znowu wpadłeś w stare koleiny. Czy odkryłeś już, że nie ma w Tobie mocy, żeby żyć według Twoich ideałów? Odkryłeś to już, czy jeszcze się łudzisz?

Trzeci z czterech wykładów Henryka Dedo wygłoszonych podczas obozu młodzieżowego „Ocaleni” – Gospel Camp ’21.

Być może doświadczyłeś krzywd, upokorzeń, wielu niesprawiedliwości w swoim życiu i nosisz w sobie pretensje, żal do Boga. Pamiętaj, że zgorzknienie, nieprzebaczenie ukryte głęboko w sercu wyrośnie i będzie niszczyć różne sfery Twojego życia. Jak się ich pozbyć, jak uniknąć jeszcze większego cierpienia?

Drugi z czterech wykładów Henryka Dedo wygłoszonych podczas obozu młodzieżowego „Ocaleni” – Gospel Camp ’21.

Pierwszą robotą Ducha Świętego w Twoim życiu jest przekonanie Cię o grzechu. Wszystko zaczyna się od tej świadomości.

Wyznać grzech to przyznać Bogu rację w tym, co mówi o Twoim sercu – że tak naprawdę jest podstępne, skorumpowane i niezainteresowane Nim.

Pierwszy z czterech wykładów Henryka Dedo wygłoszonych podczas obozu młodzieżowego „Ocaleni” – Gospel Camp ’21.

Przetoż ostatki Jakubowe w pośrodku wielu narodów będą jako rosa od Pana, jako ciche deszcze skrapiające trawę, których się nie spodziewa od człowieka, ani ich czeka od synów ludzkich. Mich. 5,7

Jeśli jest to prawda o Izraelu literalnym, to o ileż bardziej prawdą jest o Izraelu duchowym, wiernym narodzie Bożym. Jeśli święci są naprawdę takimi, jakimi być powinni, to są ogromnym błogosławieństwem dla tych, wśród których są rozsiani.

Są, jak rosa, gdyż w spokojny, a nie natrętny sposób odświeżają swoje otoczenie. Spokojnie, ale skutecznie wywołują życie, wpływają na wzrost duchowy i wnoszą radość tym, wśród których zamieszkują. Schodzą z nieba w świeżości, lśniąc jak diamenty w słońcu, ci błogosławieni mężowie i niewiasty, służą biednym i małym, aż każde źdźbło otrzyma swoją kroplę rosy. Słabi pojedynczo, natomiast w społeczności zwartej wystarczą całkowicie dla celów miłości, które Pan przez nich spełnia. Krople rosy odświeżają szerokie niwy. Panie, upodobnij nas do rosy!

Zdarzają się też ulewy błogosławieństw spływające na rozkaz Boga bez udziału i wysiłku człowieka. Działają dla Boga czy ludzie tego chcą, czy nie chcą; nie pytają o pozwolenie, jak nie pyta deszcz. Panie, uczyń nas śmiałymi i prędkimi w Twojej służbie, jak deszcze ulewne, gdziekolwiek los każe nam działać.