1. Wprowadzenie

Poszczęściło się zdobycie Jerycha. Z Bożą pomocą to, co niemożliwe stało się możliwym. Miasto Jerycho nadal stało pod przekleństwem przez Jozuego (Joz. 6,26-27, por. 1 Król. 16,34). Klątwa powinna zostać wypełniona na mieszkańcach i łupach z miasta tzn. wszystko powinno zostać zniszczone. Rozpoczyna się opis kradzieży Achana (7 r.).

2. Treść 7. i 8. rozdziału

Achan wziął to, co było obłożone klątwą. Nie potrafił oprzeć się chciwości i schował łupy w swoim namiocie. Tymczasem Jozue czyni przygotowania do zdobycia następnego miasta - Aj. Po wspaniałym zwycięstwie nad Jerychem próbuje tej samej taktyki wobec Aj: przeprowadza rozpoznanie. Zwiadowcy odmalowują pomyślny obraz: Aj może zostać łatwo zdobyte. Atak jednak się nie udaje, Izraelici zostają rozgromieni. Z tego powodu Jozue popada w bezradność i zwątpienie. Przed Bogiem pogrąża się w smutku i doświadcza złamania norm prawnych narodu po zdobyciu Jerycha. Poprzez (powszechne wtedy) wyznaczanie losem, winni zostają wykryci i ukarani - grzech zostaje usunięty z narodu.
Następuje drugi, tym razem zwycięski atak na Aj, który jest równocześnie typowym przykładem taktyki wojennej Jozuego.

3. Dane o Aj

Aj leżało około 15 do 20 km od Jerycha w kierunku płn.-zach. Miasto zamieszkiwało 12.000 mieszkańców i dla centralnego górzystego Kanaanu miało znaczenie strategiczne. Położona obok miasta dolina jest wymieniona w 8. rozdziale w 11. wierszu. Prawdopodobnie Aj było związane sojuszem z innymi miastami (m.in. Betel), tak jak to wtedy było w zwyczaju.

4. Dane dotyczące tekstu

7,1 Klątwa miała na celu utrzymanie narodu w czystości. Jednocześnie była znakiem sądu Bożego nad grzechem mieszkańców Jerycha. Klątwa musiała być w każdym przypadku przez wszystkich przestrzegana (por. 3. Moj. 27,28-29)! Achan zabrał więc to, co należało do Boga. W w. 21 łupy zostały wyszczególnione: piękny płaszcz babiloński, ok. 2,5 kg srebra i ok. 0,5 kg złota.

7,5. Przyjmuje się, że Izraelici stracili w walce 36. żołnierzy. Z tekstu można jednak wywnioskować, że swe życie poświęciło znacznie więcej ludzi. Bo jak inaczej można by wyjaśnić zdecydowany jasny opis, który ma miejsce na końcu 5. i w 6. wierszu? Z wiersza 5. dowiadujemy się: "... zabili z nich około 36. mężów i gonili ich (...) i pobili ich na zboczu". To znaczy, że po śmierci 36. wojowników, którzy są wyraźnie wymienieni, armia izraelska uciekała przez dolinę do kamieniołomów ("Schebarim") i została (ostatecznie?) pobita na przeciwległym zboczu. To pozwala przypuszczać, że życie musiało oddać znacznie więcej wojowników.
W ten sposób można zrozumieć reakcję narodu: "stopniało przeto serce ludu i stało się jak woda".

7,25. Razem z Achanem zostali uśmierceni także jego synowie i córki (24). Wątpliwym jest czy tak się stało - tekst nie mówi tego jednoznacznie. W wierszu 25. czytamy: "I ukamienował go cały Izrael. Spalili ich i ukamienowali. Następnie wznieśli nad nim wielki stos kamieni". Nie ma więc jednoznacznej wypowiedzi. Z kontekstu można jednak wyciągnąć następujące wnioski: jeżeli z Achanem została stracona cała rodzina, to tylko dlatego, że byli oni wtajemniczeni w to co zrobił i przez to współwinni. Jeżeli tylko Achan został ukamienowany to przez "ich" można rozumieć posiadłości Achana, które zostały spalone i obrzucone kamieniami (zwróć uwagę na kolejność w wierszu 25) tzn. "pogrzebane" pod stosem kamieni. Taka wersja byłaby bardziej zrozumiała.

5. Walka o Aj (Joz. 8 r.)

1. Jozue w nocy urządza zasadzkę pomiędzy Betel i Aj (8,3-9).
2. Nazajutrz wczesnym rankiem prowadzi główną grupę wojska naprzeciw miastu (8,10).
3. Trzecia grupa pomiędzy Aj i Betel powinna ewentualnie odeprzeć ataki z tego kierunku (8,12).
4. Król Aj prowadzi swoich żołnierzy do walki (8,14).
5. Główna grupa wojska Jozuego ustępuje. Mężczyźni z Aj podejmują pościg jak podczas pierwszej bitwy (8,15-17).
6. Grupa, która w nocy urządziła zasadzkę napada na bezbronne Aj i pali je (8,18-20).
7. Główne siły wojska przechodzą do ataku (8,21).
8. Wrogie wojska zostają zaatakowane z dwóch stron i pobite (8,22-29).

6. Zastosowanie duchowe

Na podstawie wydarzeń walki o Aj można ustalić ważną biblijną zasadę: istotę grzechu i jego następstwa. Na podstawie ogólnego zarysu zostaną opracowane poszczególne punkty.

6.1. Istota grzechu

Po zwycięstwie nad Jerychem w obozie Izraelitów mogła zaistnieć pewność siebie: "zwyciężyliśmy Jerycho - teraz nikt nie może się nam przeciwstawić!" Jak inaczej można wytłumaczyć to, że Jozue wysłał do walki tylko niektórych żołnierzy? U nas często dzieje się podobnie: po "zwycięstwie w wierze" stajemy się pewni siebie i robimy się mniej czujni. I. List Jana 2,16 pokazuje trzy ważne metody ataku szatana, którymi już od stworzenia człowieka (niestety) osiąga zawsze sukces. Są to, "pożądliwość oczu", "pożądliwość ciała" i "pycha życia". Czyni to wyraźnym 1. Księga Mojżeszowa 3,6: "kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia (pożądliwość ciała) i że były miłe dla oczu (pożądliwość oczu) i godne pożądania dla zdobycia mądrości (pycha życia)". Strategia szatana jest widoczna: osiąga swój cel przez oczy, uczucia i potrzebę ważności: "... zerwała z niego owoc i jadła".
Podobnie było u Achana (Joz. 7,21): "Ujrzałem wśród łupów piękny płaszcz babiloński, dwieście sykli srebra i jedną sztabę złota wagi pięćdziesięciu sykli. Zapragnąłem ich i zabrałem je...".

1 List do Tymoteusza 6,10 i Ewangelia Łukasza 12,15 wskazują jak powstaje grzech czynu: z myśli powstałych z trzech wyżej wymienionych metod ataku wyrasta czyn. Prawie zawsze ma przy tym miejsce postępowanie umyślne - w języku prawniczym nazywane także "postępowaniem z premedytacją". Takie okoliczności sprawy w sądownictwie ocenia się jeszcze inaczej: jako nieumyślne przewinienie.

6.2. Skutki grzechu

Tekst Pisma o Achanie uwidacznia znaczenie grzechu: - następny krok człowieka równa się schematowi: próbuje zatuszować swój czyn, nawet zintegrować w pewien sposób z życiem. "... skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem..." (1. Mojż. 3,8)

Achan (Joz. 7,21): "Oto są one zakopane w ziemi w obrębie mojego namiotu..." Ale w Przypowieściach Salomonowych 28,13 jest napisane, że grzech ma następstwa dla bliźnich. Od czasu upadku w grzech obowiązuje zasada: "zapłatą za grzech jest śmierć". Od czasu wykroczenia w ogrodzie Eden grzech tkwi nieuchronnie we wszystkich ludziach. Z powodu przewinienia Achana "niewinni" Izraelici musieli zapłacić swym życiem - polegli w pierwszej walce przeciwko Aj.

Dzisiaj mój grzech ma również następstwa dla moich bliźnich, a zwłaszcza dla wierzących w zborze. Grzech nie pozostaje bez oddziaływania na zbór! Zostaje zahamowany wpływ Bożego błogosławieństwa.

- Grzech ma następstwa dla tego, który grzeszy:
- Zapłatą za grzech jest śmierć! Jak dobrze, że za nas zmarł już zastępca! (Ten dar musi jednak najpierw zostać przyjęty).
- Z grzechu wynikają następstwa: po upadku w grzech i zjedzeniu owocu w ogrodzie Eden miał} miejsce wymówki i "półprawdy" w odpowiedzi na Boże pytania. Najpierw nastąpiła ucieczka przed Bogiem. Po zobaczeniu, pożądaniu i zabraniu - schowanie i zatajenie zaistniało także u Acnana. Pierwszy grzech wyzwala często reakcję łańcuchową.
- Grzech zatwardza sumienie. Przez to grzeszenie będzie stawało się coraz "łatwiejsze" - więzi z intrygami szatana - coraz mocniejsze.
- Grzech odbiera radość zbawienia (Ps. 51,14 - w ogóle zdarzenie Dawida z Betszebą daje ogromnie pouczającą lekcję poglądową dotyczącą postępowania w grzechu i jego następstw - Ps. 51 jest przede wszystkim tego świadectwem)
- Grzech zasmuca Ducha Św. (Efez. 4,30, 1 Tes. 5,19). Bóg nie może dalej nad nami pracować, jeżeli żyjemy w grzechu. Duchowe życie trwa w zastoju, względnie cofa się.

7. Praktyczne wskazówki

Zasadniczo trzeba powiedzieć, że niektóre następstwa grzechu pozostają niezmienione - nie pomoże w tym przypadku żadna pokuta! Żołnierze Izraela, którzy stracili życie w walce o Aj nie odzyskali go; wygnanie z ogrodu Eden było definitywne; także Dawid stracił swojego syna. Zauważmy, że grzech ma niebezpieczne następstwa!

Jest bardzo ważne, że stosunek z Bogiem może zostać znowu oczyszczony, a kontakt z Nim może stać się znowu "normalny". Przez pokutę (na przykładzie Dawida) wraca radość. Pokuta jest warunkiem życia z Bogiem. Gdy Izrael pokutował i usunął grzech z obozu, mógł zwyciężyć Aj. Pokuta zawiera: poznanie (własnej) winy, wyznanie grzechu (przed Bogiem i ludźmi) i całkowite odwrócenie z fałszywej drogi (nawrócenie).

Podsumowanie:

GRZECH - ISTOTA I ODDZIAŁYWANIE

Istota:

1. Jana 2,16; 1. Moj. 3,6: widzieć - pożądać - pycha życia
1. Tym. 6,10; Luk. 12,15
- z myśli powstaje czyn
- postępowanie umyślne (premedytacja)

Oddziaływanie:

1. Mojż. 3,8-10. Próba zatuszowania
Następstwa dla innych:
- Następstwa dla tego, który grzeszy:
- zapłatą za grzech jest śmierć,
- grzech rodzi grzech,
- grzech zatwardza sumienie,
- grzech odbiera radość zbawienia (Ps. 51,14), -grzech zasmuca Ducha Św. (Efez. 4,30; 1. Tes. 5,19).

Za zgoda wydawnictwa "Łaska i Pokój"