Stanowisko Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w RP w sprawie Wieczerzy Pańskiej

(przyjęte w dniu 18.09.2002 r.)

• Uczestnicząc w Wieczerzy Pańskiej pod dwiema postaciami: chleba i wina, Kościół wspomina śmierć Chrystusa. Akt ten określa się następującymi terminami:
  • Wieczerza Pańska (1 Kor 11,20)
  • Łamanie Chleba (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; Dz 2,42.46; 20,7; 1 Kor 10,16.17ab; 11,23.26-28)
  • Stół Pański (1 Kor 10,21)
  • Kielich i chleb (1 Kor 10,16.17.21; 11,25-28)
  • Komunia w znaczeniu wspólnoty (1 Kor 10,17.21.30; 1 Kor 10,16.18.20)
  • Eucharystia w znaczeniu dziękczynienia (Mt 26,26; Mk 14,22n; Łk 22,19; 1 Kor 11,24).
    W niniejszym oświadczeniu używa się terminu Wieczerza Pańska.
• Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej opisują trzej pierwsi Ewangeliści i ap. Paweł (Mt 26,26-29; Mk 14,22-26; Łk 22,19-20; 1 Kor 11,23-32). Wieczerza swoimi korzeniami sięga uczty paschalnej (Wj 12; por. Łk 22,15). Aby lepiej zrozumieć intencje Pana Jezusa, należy rozważać wydarzenia Wieczerzy w nawiązaniu do wyjścia Izraelitów z Egiptu, a szczególnie wszystkiego, co dotyczy baranka paschalnego i samego przebiegu uczty paschalnej. Izrael miał obchodzić Paschę na pamiątkę zbawczego wydarzenia (Wj 12,14). Obchodzenie Paschy należało do przykazań nałożonych przez Boga na Izraela (Wj 12,14; por. Łk 22,19; 1 Kor 11,24.25), a łamanie tego nakazu obwarowane było groźbą usunięcia z ludu (Lb 9,13). Zgodnie z nauką apostolską, "naszą Paschą" jest Chrystus (1 Kor 5,7), co czyni ze śmierci i zmartwychwstania Pana centralne wydarzenie w dziejach zbawienia. Z tego też powodu wspominanie (anamnesis) wydarzenia Krzyża jest istotnym elementem chrześcijańskiego nabożeństwa.
• Udział w Wieczerzy Pańskiej jest uczestniczeniem przez wiarę w jedynej, zbawczej ofierze Jezusa Chrystusa, złożonej na krzyżu.
• Obecność Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej jest rzeczywista, ale duchowa, nie materialna.
• Wieczerza Pańska nie jest składaniem Chrystusa w ofierze i nie ma w niej żadnej innej ofiary, poza ofiarą uwielbienia i dziękczynienia (Hbr 13,15), jaką chrześcijanie nieustannie składają Bogu za Jezusa Chrystusa.
• Chrystus nakazał błogosławić chleb i wino, by w ten sposób poświęcić je jako widzialne znaki Jego niewidzialnego Ciała i Krwi.
• Elementy Wieczerzy Pańskiej, chleb i wino, w taki sposób odnoszą się do Chrystusa, że można je nazywać Jego Ciałem i Krwią (1 Kor 10,16), choć w swojej istocie i naturze nie przestają być one nadal rzeczywistym chlebem i winem.
• Spożywanie chleba i picie wina podczas Wieczerzy Pańskiej musi być połączone z wiarą, gdyż elementy te same w sobie nie mają mocy sprawczej, a stają się sądem dla tych, którzy podchodzą do tych świętych znaków bez wiary.
• Wieczerza Pańska to widzialne Słowo, przez które Kościół głosi śmierć Pana, Jego zmartwychwstanie i powtórne przyjście w chwale; jest też świadectwem jedności Kościoła.
• Wieczerza Pańska obejmuje:
  • rozważanie stosownych fragmentów Pisma Świętego (w tym słów Ustanowienia 1 Kor 11,23-26),
  • modlitwę dziękczynną i błogosławieństwo poszczególnych elementów,
  • łamanie i spożywanie chleba oraz picie z kielicha.
• Materią Wieczerzy Pańskiej jest chleb i wino.
  • Chleb może być zarówno przaśny (na pamiątkę macy spożywanej w czasie Ostatniej Wieczerzy), jak i zwykły, tj. kwaszony (na pamiątkę Chrystusa, który stał się nowym zaczynem).
  • Wino powinno być gronowe. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie soku winogronowego.
• Wieczerzę Pańską sprawuje się zasadniczo w ramach nabożeństwa zborowego.
• Wieczerza Pańska powinna być godnie sprawowana przez pastora lub inną uprawnioną osobę.
• Do Wieczerzy Pańskiej mają prawo przystępować wyłącznie osoby nawrócone i ochrzczone.
• W Wieczerzy Pańskiej nie mogą uczestniczyć osoby, które w ramach dyscypliny zborowej zostały tego prawa pozbawione.
• Po zakończeniu nabożeństwa pobłogosławione dary powinny być traktowane z poszanowaniem.
• Wieczerzę Pańską można sprawować również w miejscu przebywania osób chorych i niedołężnych. Należy przy tym zadbać o właściwą i godną oprawę tej uroczystości.