"Nie cudzołóż" (Ex 20,14)

I MAŁŻENSTWO

Koronnym aktem twórczym Boga był człowiek: MĘŻCZYZNA I NIEWIASTA (Gen1,27). Cały człowiek to mężczyzna i niewiasta. Stworzenie zatem człowieka - mężczyzny i niewiasty oznaczało, że mężczyzna i niewiasta wzajemnie się potrzebują, wzajemnie się uzupełniają, stanowią "jedno ciało".

Małżeństwo jest najstarszą instytucją, założoną przez Boga (Gen 2,24; Mt 19,4-5; Ef 5,31).

1. POŻYCIE MAŁŻEŃSKIE

W procesie twórczym człowieka Bóg powołał do wspólnego, harmonijnego życia dwie odrębne, wzajemnie miłujące się istoty ludzkie - mężczyznę i niewiastę. Już w pierwszym rozdziale Biblii Bóg ogłosił swoją wolę; "Rozradzajcie j rozmnażajcie się i napełniajcie ziemię" (Gen 1,28). Równocześnie jednak postanowił wyraźne, nieprzekraczalne normy, w jaki sposób ma być realizowany Jego wyrok: "Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją, i złączy się z żoną swoja i będą jednym ciałem" (Gen 2,24). W takich właśnie ramach w ramach małżeństwa, ludzkość miała wypełniać Boży rozkaz. Człowiek jednak wybrał postawę buntu wobec Boga i Jego praw, i poszedł swoimi drogami. Dlatego dla opieki i ochrony małżeństwa, i kontroli nad życiem seksualnym, Bóg dla dobra człowieka wprowadził VII przykazanie: "Nie cudzołóż".

Dla realizacji swoich planów napełniania ziemi, Bóg wyposażył człowieka -mężczyznę i niewiastę w szczególne doznanie, które nazywamy miłością biologiczną, a której owocem jest nowe życie (prokreacja). Współżycie seksualne ludzi utrzymywane w ramach Bożego prawa sarno w sobie nie jest niczym zdrożnym (1Kor 7,3-5). Musi być jednakże spełniony Boży warunek - życie seksualne dozwolone jest wyłącznie w obrębie małżeństwa.

Złamanie wierności małżeńskiej jest przekroczeniem biblijnej bariery dotykaniem "cudzego łoża" (Lev 20,10), natomiast współżycie przedmałżeńskie lub pozamałżeńskie Biblia nazywa wszeteczeństwem (1Kor 7,2). Zarówno jedne jak i drugie będzie przedmiotem surowego Bożego sądu (Hbr 13,4).

2. WROGOWIE ŻYCIA MAŁŻEŃSKIEGO

Harmonia życia małżeńskiego, zakłócona przez grzech, narażona zostaje na wiele niebezpieczeństw. Wymienimy tylko największe z nich:

- Cudzołóstwo - zdrada małżeńska (Przyp 5,15-20; 7r).

- Poligamia (bigamia) - wielożeństwo (Gen 4,19; 16,3; 26,34; 28,9: 29,28; Sdz 8,30; 1Sm 1,2; 2Sm 3,2-5; 1Krl 11,3; 1Krn 4,5; 2Krn 11,18; 13,21; 24,3; Dn 5,2). Bóg zakazał uprawiania poligamii (Deut 17,17; Ml 2,14-15; Mt 19,4-5; 1Tm 3,2; Tt 1,6).

- Konkubinat - żona drugorzędna, nałożnica. Jest to trwałe pożycie kobiety i mężczyzny bez zawarcia związku małżeńskiego (Gen16,3; 22,24; 30,4; 36,12; Sdz 8,31; 19,1-2; 2Sm 5,13; 1Krl 11,3; 1Krn 2,46; 7,14; 2Kron.11,21; Dn 5,2).

- Rozwód (separacja) -zniszczenie małżeństwa (Deut 24,1; Ezd 10,3; Jr 3,1; Mt 5,31; 19,7; Łk 16,18; 1Kor 7,27). Ponad 40 tysięcy rocznie w Polsce.

- Agencje antymatrymonialne - zajmują się rozbijaniem małżeństw na zlecenie, na znaczną skalę rozwinęły swoją działalność w Japonii, USA, Kanadzie, Niemczech i Holandii.


II GRZECHY NIECZYSTOŚCI

Przewrotność ludzka stworzyła tyle form rozpusty i nadużycia instynktu biologicznego, że ogarnia zgroza.

Wszystkie grzechy nieczystości zostały w Dekalogu objęte wspólną nazwą cudzołóstwa. Dekalog na określenie cudzołóstwa używa hebrajskiego terminu "naaf" (być nieczystym, cudzołożnym, wiarołomnym), co Septuaginta oddała terminem "moicheuo" (cudzołożyć, uwodzić, splamić, skalać, popełnić cudzołóstwo); tego samego terminu używa Nowy Testament (Mt 15,19; J 8,3a; Ml 5,27-28; 19,18; Łk 18,20; Jk 2,11; Rz 13,9; 2,22; Obj.2,11). Nowy Testament używa jeszcze innych terminów określających cechy nieczystości:

- "Porneia" - nierząd, nieczystość, rozpusta, wszeteczeństwo (Mt 5,32; 15,19; 19,9; J 8,41; Dz 15,20.29; 21,25; 1Kor 5,1; 6,13.18; 2Kor 12,21; Gl 5,19; Ef 5,3; Kol 3,5; 1Tes 4,3; Ap 2,20-21).

- "Malakla" - moralna słabość, rozwiązłość, rozpusta (1Kor 6,9).

- "Aselgeia" - lubieżność, wyuzdanie, rozpusta, rozwiązłość (Mk 7,22; Rz 13,13; 2Kor 12,21; Gl 5,19; Ef 4,19).

- "Akatarsia" - nieczystość (Gl 5,19; Ef 4,19; 5,5) itp.

Pismo Święte mówi wiele i otwarcie o cudzołóstwie, różnych jego przejawach i formach, nie na miejscu więc tutaj byłoby okazywanie jakiegoś fałszywego wstydu, skoro Bóg na kartach Pisma Świętego mówi o tej sprawie tak dużo i otwarcie. Chrześcijanin musi wiedzieć o grożących mu niebezpieczeństwach. Pan Jezus Chrystus otaczających go ludzi nazwał "rodem cudzołożnym" (Mt 12,39; 16,4; r 8,38). Jak więc określić sytuację XXI wieku? Współczesne słownictwo zawiera, jak się o tym przekonamy, niezwykle bogaty zasób terminów, jakimi określa się zjawisko eksplozji seksualnej, która jak ogromna powódź zalewa i niszczy ludzkość w bezlitosny sposób: cudzołóstwo (Mt 15,19; Mk 7,22; Mt 2,22), nierząd (lz 57,5; Oz 1,2; Am 7,17; J 8,41), wszeteczeństwo Mat.19,9; 1Kor 6,9; Gl 5,19; 1Tes 4,3), lubieżność (Mk 7,22 por. Jr 13,27), prostytucja, seksualizm, wolna miłość, erotomania, pornografia, nieczystość (Rz 1,24 ; Ef 4,19; 1Tes 4,70), rozwiązłość (2Kor 12,21; 1Tm 1,9; Gl 5,19), nieprzyzwoitość Ef 4,29; 5,4; Kol 3,8), nieskromność, zepsucie (Oz 10,15), perwersja seksualna, wyuzdanie, rozpusta {Rz 13,13; Gl 5,19; 1Tm 1,10), namiętność (Rz 1,26; Kol 3,5), pożądliwość (Rz 1,24; 7,7; Kol 3,5) moralna deprawacja, zboczenie, dewiacja itp.

III CUDZOŁÓSTWO

Stary Testament piętnował cudzołóstwo w czynie, Pan Jezus Chrystus natomiast w kazaniu na górze pogłębił treść i zakres tego przykazania mówiąc o cudzołóstwie w sercu człowieka (Mt 5,27-28).

1 . ZAKRES GRZECHU CUDZOŁÓSTWA

Do grzechu cudzołóstwa zalicza się:

- Cudzołóstwo w myślach, spojrzeniu i sercu (Przyp 15,26; Mt 5,28).

- Cudzołóstwo w mowie (nieprzyzwoite żarty, dwuznaczne dowcipy itp. Ef 4,29; 5,3.4; Kol 3,8; 4,6).

- Cudzołóstwo w strojach - współczesne ubiory są dobrym sprzymierzeńcem szatana na drodze do cudzołóstwa; por. "ubiór przyzwoity" (1Tm 2,9; Ap 16,15).

- Cudzołóstwo w zachowaniu (flirt, tańce itp.).

- Pornografia - czasopisma i zdjęcia pornograficzne, obrazy i filmy erotyczne.

- Bałwochwalstwo (Lev 17,7; 20,5-6; Num 25r) równoznaczne z duchowym cudzołóstwem (1Kor 6,13-20).

- Spirytyzm i wróżbiarstwo - drugi przejaw duchowego cudzołóstwa (Lev 20,6).

- Przedmałżeńskie lub pozamałżeńskie życie seksualne (Hbr 13,4).

- Małżeństwa mieszane (2Kor 6,14.16. por. 1Kor 7,39).

- Rozwód bez przyczyny cudzołóstwa (Mt 5,32; 19,5-9; 1Kor 7,10-11).

2. SKALA WAŻNOŚCI GRZECHU CUDZOŁÓSTWA

- Na dziesięć przykazań więcej niż jedno mówi na ten temat: siódme przykazanie "nie cudzołóż" oraz połowa dziesiątego przykazania: "nie pożądaj żony bliźniego twego..." (Ex 20,14.17).

- Pismo Święte mówi, że cudzołóstwo (w każdej postaci) było karane śmiercią (Lev 20,10; Deut 22,22. por. Lev 20,11-20).

- Cudzołóstwo może być jedyną przyczyną rozwodu (Mt 5,32; 19,9). Rezultatem cudzołóstwa we wszystkich jego zboczeniach i dewiacjach są choroby weneryczne i AIDS.

- Słowo Boże mówi, że cudzołożnicy Królestwa Bożego nie odziedziczą; są kandydatami do wiecznego potępienia (Przyp 7,26.27; 9,13- 18; 1Kor 6,9-10; Gl 5,19-21; Ef 5,5; Kol 3,5-6; Hbr 13,4; Ap 21,8; 22,15).

IV GRZECHY PRZECIWKO SIÓDMEMU PRZYKAZANIU

1. DOTYK

Dotyk może stanowić poważne zagrożenie, ponieważ jest początkiem flirtu, pocałunków, później pieszczot, a następnie grzesznych czynów. Niebezpieczne są tańce, które wzmagają pobudliwość zmysłów i prowadzą do erotycznego podniecenia, a w konsekwencji do jawnego grzechu.

2. EKSHIBICJONIZM

Termin został wzięty z języka łacińskiego: exhibere - wystawić na widok publiczny. Ekshibicjonizm jest to zboczenie moralne polegające na wystawianiu części wstydliwych na widok publiczny. Skrajną jego formą jest nudyzm.

3. ONANIZM (MASTURBACJA)

Nazwa pochodzi od imienia Onana, syna Judy (Gen 38,6-9) i przyjęła się na określenie samogwałtu. Onanizm ma różne nazwy: samogwałt, ipsacja, polucja zawiniona, ejakulacja świadoma. Występuje często wśród młodzieży, więźniów...

4. SADYZM

Jest to zwyrodnienie erotyczne mężczyzn i kobiet, polegające na lubowaniu się w zadawaniu cierpień fizycznych i moralnych osobom drugim. Określenie Dochodzi od nazwiska francuskiego pisarza Markiza de Sade (1740-1814), który celował w tego rodzaju opisach zboczeń seksualnych; skończył nota bene, w zakładzie dla obłąkanych.

5. MASOCHIZM

Jest to obłęd erotyczny, polegający na odczuwaniu rozkoszy w doznawania udręczeń fizycznych lub moralnych ze strony osoby drugiej, zwłaszcza odmiennej płci. Jest to odwrotność sadyzmu. Termin pochodzi od nazwiska pisarza austriackiego Sacher Masocha (1835-1895), który ten stan opisał.

6. FLAGELLACJA

Jest to biczowanie się w celach erotycznych, także pod płaszczykiem udręk religijnych i praktyk pokutniczych.

7. FETYSZYZM PŁCIOWY (TRANSWESTYTYZM)

Polega na podniecaniu się i zaspokajaniu potrzeb seksualnych przez same patrzenie, lub dotykanie przedmiotów należących do osób odmiennej płci np.: części bielizny, ubrania, włosów, portretu lub fotografii. Stąd mania przebierania się za mężczyznę lub kobietę (przybieranie wyglądu) oraz ubierania się w stroje drugiej płci. Biblia nazywa tę manię obrzydliwością (Deut 22,5).

8. NARCYZM (autoerotyzm)

Chorobliwe zachwycanie się sobą, stan samouwielbienia, zwykle w stanie psychozy i psychonerwicy.

9. PIGMALIONIZM

Polega na podniecaniu się widokiem rzeźb, posągów i obrazów. Przykładem miłości do posągów była niewolnica Petroniusza z "Quo Vadis" H. Sienkiewicza. Nazwa pochodzi od mitologicznego rzeźbiarza, króla Cypru, Pigmaliona, który zakochał się w wykonanym przez siebie posągu kobiety, ożywionym na jego prośbę przez Afrodytę.

10. UWIEDZENIE I GWAŁT

Przez uwiedzenie rozumiemy nakłonienie partnera do grzechu w rezultacie namowy (Ex 22,16; Deut 22,23-24). Gwałt polega na uprowadzeniu i zmuszeniu siłą do grzechu. W takim przypadku do krzywdy zniesławienia dochodzi brutalna napaść (Gen 34r; 2Sm 13r; Deut 22,25-27).

11. MOLESTOWANIE SEKSUALNE

Zjawisko bardzo rozpowszechnione w naszych czasach. Molestowanie dzieci przez rodziców, uczniów przez nauczycieli, pracowników przez pracodawców, podwładnych przez zwierzchników, a nawet wiernych przez duchownych.

12. KONKUBINAT (życie z partnerem)

Trwałe pożycie mężczyzny z kobietą bez zawarcia związku małżeńskiego

13. CUDZOŁÓSTWO (wiarołomstwo)

Sama polska nazwa najlepiej określa istotę grzechu złamania wierności małżeńskiej (Mt 19,5-9; 1Kor 7,1-5.10-11.39; Rz 7,2-3). Pismo Święte wiele mówi na temat cudzołóstwa (Ex 20,14; Lev 18,20; 20,10; Deut 5,18; Job 24,15; Mt 5,27; 1Kor 6,9; 2P 2,14). Stary Testament przewidywał karę śmierci za złamanie wierności małżeńskiej (Deut 22,22). W Nowym Testamencie Jan Chrzciciel piętnował grzech cudzołóstwa króla Heroda Antypasa (Mk 6,17-18. por. Lev 18,16). Herod bowiem nie tylko popełnił grzech cudzołóstwa, bo zabrał żonę bratu swemu Filipowi, ale również popełnił grzech kazirodztwa, co było sprzeczne z przykazaniami zakonu (Lev 18,16). W podobny sposób w grzechu cudzołóstwa żył prokurator rzymski Feliks (Dz 24,22-25).

14. HOMOSEKSUALIZM (sodomizm)

Homoseksualizm otwiera długą listę grzechów popełnianych nie tylko przeciwko VII przykazaniu, ale również wbrew naturze. Jest to przeciwny naturze popęd płciowy skierowany do osobników tej samej płci (Rz 1,23-28). Nazywa się go także sodomizmem, ponieważ był to powszechny grzech Sodomy (Gen 19,4-9; Jud 7; Sdz 19,22-23) i pederastią. Biblia kategorycznie zakazuje sprawiania tego obrzydliwego procederu (Lev 18,22). Tego rodzaju wypadki również karano śmiercią (Lev 20,13). Biblia nazywa homoseksualistów psami (Deut 23,18-19; Flp 3,2; Ap 22,15). Wyrok wiecznego potępienia wisi nad "mężołożnikami" (por. Rz 1,27; 1Kor 6,9; 1Tm 1,10; Ap 22,15). Odmianą homoseksualizmu jest miłość lesbijska (od nazwy wyspy Lesbos na Morzu Egejskim), nazywa się ją też tribadia, safizm. Jest to nienaturalny pociąg płciowy kobiety do kobiety (Rz 1,26). Nazwa safizm pochodzi od imienia poetki greckiej Sappho.

15. PEDOFILIA

Jest to grzech kontaktu seksualnego z dziećmi. Dziś na porządku dziennym.

16.GERONTOFILIA

Jest to skłonność do spółkowania ze starcami.

17. NEKROFILIA

Jest to ohydny występek obcowania z ciałami zmarłych.

18. ZOOFILIA (bestializm, sodomia)

Bestializm jest to niezgodne z naturą spółkowanie ze zwierzętami. Grzech ten był dość często praktykowany przez pastuchów w czasie wypasu bydła z dala od siedzib ludzkich oraz jako obłęd erotyczny kobiet zakochanych w swoich zwierzętach. Wypadki zoofilii karano w Starym Testamencie śmiercią (Ex 22,19; Lev 18,23; 20,15-16; Deut 27,21).

19. KAZIRODZTWO

Kazirodztwem nazywa się grzech współżycia z bliskimi krewnymi. Grzech ten nazywany jest inaczej "kompleksem Edypa", mitycznego bohatera cyklu tebańskiego, króla Teb, który zgodnie z wyrocznią poślubił swoją matkę, Jokastę. Kompleks Edypa jest więc zboczeniem seksualnym, polegającym na pociągu seksualnym do swojej matki (por. Ruben, Gen 35,22; 49,3-4; Absalom, 2Sm 16,21-22; 1Kor 5,1-11. por. Lev 18,8; 20,11; Deut 23,1; 27,20). Stosunki i małżeństwa kazirodcze miały miejsce bardzo często z powodu obaw przed podziałem majątku. Medycyna stwierdza, że małżeństwa "rodzinne" nie dają zdrowego potomstwa. Statystyki podają, że osiemdziesiąt procent dzieci z takich małżeństw jest kalekich i upośledzonych. Biblia wylicza kilka wypadków kazirodztwa (Gen 19,30-38. por. Deut 23,1; 2Sm 13r). Dwa rozdziały księgi Leviticus opisują wszelkie rodzaje kazirodztwa (Lev 18 i 20r).

Pismo Święte stanowczo zakazuje kazirodztwa we wszystkich stopniach pokrewieństwa (Lev 18,6-18; Deut 23,1; 27,20.22-23; Ez 22,11; 1Kor 5,1-13). Sankcje karne były bardzo surowe - kazirodztwo karano śmiercią (Lev 20,11-14.17-21).

20. NIERZĄD

W najszerszym tego słowa znaczeniu jest to uprawianie stałych pozamałżeńskich stosunków seksualnych. Istnieją trzy kategorie nierządu:

- Nierząd prywatny (Lev 21,9; Deut 22,13-21; J 8r).

- Nierząd sakralny (Lev 19,29; Deut 23,18-19).

- Nierząd komercjalny (prostytucja). Jest to stałe uprawianie stosunków seksualnych w celach zarobkowych. Prostytucja była znana już w starożytności. Biblia wiele razy wspomina na ten temat (Gen 38,12-36; Joz 2; Sdz 11,1; 16,1; 1Krl 3r).

V DUCHOWE CUDZOŁÓSTWO

1. Służba grzechowi i światu (Rz 12,1-2; 1Kor 6,12-20; Tt 2,12; Jk 1,27).

2. Bałwochwalstwo (Lev 20,5; Num 25r por. Oz 1-4r; lz 50,1; Jr 3,1-10; Ez 16r i 23r; 1J 5,21).

3. Kontakt ze spirytyzmem i wróżbiarstwem (Lev 20,6 itp.).

VI CO UŁATWIA ZACHOWANIE SIÓDMEGO PRZYKAZANIA

1. Miłość do Boga płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i wiary nieobłudnej (1Tm 1,5).

2. Wstąpienie w związek małżeński, dochowanie wierności małżeńskiej (1Kor 7,2.9; Gen 2,18; 1Tm 4,3. por. Mt 19,6; 1Kor 7,10.27; Ef 5,28- 33; 1Tm 2,12; Tt 1,6; Hbr 13,4).

3. Przebywanie w społeczności z Bogiem (Kol 3,2.16; Flp 4,7-8).

4. Zwyciężanie pokus przez Słowo Boże i modlitwę (Jk 1,12; 4,7-8).

5. Świadomość stałej obecności Boga w naszym życiu (Gen 39,9; Ps 139,7-14; Przyp 3,6).

6. Unikanie bezczynności i ciągłej samotności, a również unikanie niemoralnego towarzystwa (1P 5,8-9; 4,1.4).

7. Panowanie nad własnym ciałem (1Kor 9,27; 1Tes 4,3-5.7; Hbr 12,14; 13,4; 1P 2,11-12).

8. Praca dla Pana Jezusa Chrystusa (Mt 16,24; Dz 20,24).

Za zgodą wydawnictwa "Łaska i Pokój"