Kto ma oddanych, wiernych przyjaciół, ten wie jak cenny jest czas spędzany w ich towarzystwie. Przyjaciel to człowiek, przy którym można głośno myśleć, cicho płakać, być - bez specjalnych pretekstów i okazji. Przyjaciel po prostu jest i pamięta... To ktoś, kto pójdzie z nami dodatkową milę, nie pytając o powody. Ktoś, kto będzie pamiętał, gdy inni zapomną... Kto wyraża swoją miłość i pamięć nie tylko samym mówieniem o tym, pustymi obietnicami, nieobecnością lub obecnością wydzielaną jak jałmużnę i to z wielką łaską...

Przyjaźń sama w sobie jest tworem bardzo wymagającym i pracochłonnym. Nie potrafi żyć na samych tylko deklaracjach. Zabije je długie milczenie, obojętność, zapominanie o drobnych, lecz ważnych aspektach relacji. Przyjaźń daje człowiekowi niesamowite wsparcie i poczucie, że jest ktoś, kto wesprze, pocieszy, przytuli i ten ktoś uczyni to chętnie, z serca, prawdziwie serdecznie. W dzisiejszych czasach człowiek wycenia wszystko, łącznie z miłością, sympatią, życzliwością, przyjaźnią. Zapomina o tym, że pewne rzeczy muszą pozostać bezcenne, byśmy nie zapomnieli jak być dobrym, wrażliwym, wiernym... Że warto unieść się ponad chroniczny już "brak czasu", chęci i egoizm, żeby doświadczyć głębokiej, prawdziwej relacji. Szczerej radości z bliskiego człowieka. Długiej rozmowy bez skrótów, niedomówień i powierzchowności.

Tęsknimy za poczuciem bliskości. Za rozmową, która pozwoli nam na pełne wyrażenie swoich myśli. Za obecnością, w której czujemy się kochani, bezpieczni, wytęsknieni. W której po prostu odpoczywamy.

Mam szczęście mieć takich Przyjaciół -:) Mam nadzieję, że dla nich również jestem darem -:) Lecz wiem, że ogrody tych przyjaźni zarastają czasem chwastami zapomnienia i niepotrzebnej ciszy. Trzeba pracy, zaangażowania, troski... Bo każda relacja to ogród. Po niektórych zostały zgliszcza, chwasty, ugór... Więc, tym bardziej trzeba dbać o te, w których rozkwitają nowe kwiaty, nowe nadzieje, nowe dni... Niech nigdy nie zabraknie nam czasu, serca, słów, gestów - by przyjaźń trwała... Niech przyjaźń nigdy nie zostanie wyceniona. A jeśli już, niech będzie to jedynie cena SERCA -:)

Droga do Przyjaciela

Jeśli kiedyś wyda mi się zbyt długa, zbyt nużąca

Zawrócę po bukiet nieba

Po album wspomnień

Zetrę kurz z wszystkich pamiątek

Odnajdę listy w zielonych kopertach

Przypomnę sobie wszystkie zimy

Z górki na pazurki o północy

Rozmowy budzące świt nad miastem

Spacery wrzosowym brzegiem lasu

Między wierszami odnajdę czas

Złożony w białe origami

Obietnic danych z miłości

Potem wrócę na drogę

Pobiegnę z radością jak dziecko

Dom przyjaciela widnieje w oddali

Jak okręt pod pełnymi żaglami

Rozsypią się płatki stokrotek

W zieleni traw jak pierwszy śnieg

Słowa odnajdą jak dawniej małą ścieżkę

Z serca do serca

Świat się obraca wokół palca

jak pierścionek z koniczyny

Dziękuję, że zawsze czekasz...