„Wołaj do mnie, a ozwę się i oznajmię rzeczy wielkie i skryte, o których nie wiesz” ( Jer. 33, 3 )

Bóg zachęca nas do modlitwy. Powiadają nam, że modlitwa jest rzekomo tylko pobożnym ćwiczeniem, nie ma więc żadnego wpływu, chyba na duszę, która to ćwiczenie wykonuje.

Wiemy jednakże, jak jest w istocie, nasze doświadczenie bowiem przeczy temu i zawstydza niewiernych, zadając im kłam po tysiąc razy. Wiekuisty, żywy Bóg, wyraźnie przyrzeka odpowiedzieć na modlitwę Swego sługi. Wołajmy do Niego, a usłyszy i ozwie się. Bóg, Który uczynił ucho nasze, mógłby Sam nie słyszeć? Pan, Który rodzicom dał miłość do dzieci, będzie głuchy na wołanie Swoich synów i cór?

Bóg chce słyszeć Swoje dzieci, błagające Go w trwodze. Zachował jeszcze cuda dla nich. Czego jeszcze nie widzieli, nie słyszeli, o czym nie marzyli nawet, to Bóg uczyni dla nich.

Znajdzie nowe błogosławieństwa, jeśli będą one potrzebne. Przeszuka morza i ziemię, aby znaleźć pokarm dla nich. Pośle z nieba każdego anioła, aby im pomógł, gdy ich potrzeba tego wymagać będzie. Łaską Swoją wprawi nas w zdumienie i wzbudzi w nas uczucie, iż dotąd nic podobnego jeszcze nie działo się. Wszystko, czego żąda od nas, to żebyśmy wołali Doń. Nie może od nas wymagać więcej.

Poślijmy Mu natychmiast z radością modlitwy nasze.