Gdzie spędzisz wieczność? Drukuj Email
Autor: Karel Piotr   
czwartek, 01 marca 2012 07:52

Coraz częściej wyruszamy gdzieś w dalekie strony… W zeszłym tygodniu grupa braci i sióstr wróciła z dalekiej Austrii, gdzie mogła podziwiać piękno Bożego stworzenia . Inni wybrali inne miejsca, wśród nich nasze polskie Tatry, ( oczywiście Zakopane), czy mazurskie jeziora.

Dobrze jest po całorocznym trudzie i pracy odpocząć choć kilka, czy kilkanaście dni.

Ostatecznie jednak wracamy! Wracamy do domu, do swojego domu! „Wszędzie dobre, ale w domu najlepiej” , prawda?

No tak, …ale gdzie jest nasz dom? Czy to głupie pytanie?

Biblia powiada, że „ nie mamy tu miasta trwałego”( Hebr. 13,14), że jesteśmy w podróży i jesteśmy tylko tu pielgrzymami i przychodniami. Biblia powiada, że nasze piękne domy i mieszkania są jedynie i zaledwie… namiotami, które się rozpadną. ( por. 2Kor. 5,1).

Niby o tym wiemy, że życie na ziemi nie trwa w nieskończoność, że nie żyjemy dłużej niż lat 70, czy 80, a potem szybko odlatujemy… Pytanie jest tylko gdzie odlatujemy? Odlatujemy, po owym krótkim odcinku jaki przemierzamy tu na ziemi, aby wejść w niekończącą się wieczność.

Gdzie ją spędzimy?

Podejrzewam, że na tak postawione pytanie 90% ludzi powie: „Nie wiem!” „ Zobaczymy”! „Kto to wie?”

To tak trochę jak z tym człowiekiem w pociągu. Nawiązujemy rozmowę i przez grzeczność pytamy : „Dokąd pan jedzie?” - „Nie wiem!”. „Jaki jest cel pańskiej podróży?” – „Nie wiem!”. „A do kogo pan się wybiera?” – „Nie wiem!” „A gdzie ten pociąg jedzie?” .”Też nie wiem!”.

Co pomyślimy o takim podróżnym?

Chyba łatwiej nam przyjąć prawdę, że tutaj na ziemi jesteśmy tylko chwilowo, i że musimy stąd odejść. Jedni później, inni zupełnie młodo. Ale gdzie spędzimy cała wieczność, która jest przed nami i jest naszym właściwym domem?

Czy wystarczą słowa: „Nie wiem!”.

Gdybyś rozmawiał z buddystą, powiedziałby ci, że prawdopodobnie będziesz żył w innym wcieleniu. Jeśli dobrze przeżyłeś obecne życie - to w bycie wyższym, jeśli źle - w bycie niższym. Może byłbyś pieskiem albo ślimakiem?

Gdybyś rozmawiał z imamem, duchownym mahometańskim, może wskazałby ci drogę, jak osiągnąć raj z pięknymi dziewicami, gdy ciut skrócisz swoje męki tu na ziemi np. wysadzając się wśród niewiernych.

Gdybyś rozmawiał z człowiekiem należącym do Organizacji Świadków powiedziałby ci z pewnością, że nie musisz się martwić o twoją przyszłość. Grób jest twoim ostatecznym przeznaczeniem i tak będziesz unicestwiony.

Odpowiedzią wielu duchownych rzymskokatolickich byłyby zapewne słowa: ” wszytko zależy od tego, na co zasłużysz, ale i tak wieczność rozpoczniesz czyśćcem…”

Posłuchaj jednak, co mówi Chrystus.

Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują” ( Mt. 7,13-14).

I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” ( Mt. 25,46).

 „ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł z śmierci do żywota” ( J. 5,24).

 Jeśli chodzi o wieczność Biblia bardzo wyraźnie naucza, że są to tylko dwa miejsca.

Jest NIEBO. Miejsce wiecznej szczęśliwości ludzi zbawionych przez krew Jezusa Chrystusa.

I jest PIEKŁO. Miejsce straszne... miejsce wiecznej męki tych, który odrzucili zaproszenie Boga.

 Oczywiście Biblia więcej mówi na temat nieba niż piekła. Bo Bóg nie zakłada, że człowiek będzie tak nierozumny, by wybrać śmierć, niż życie. Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale chce by wszyscy przyszli do poznania prawdy i byli zbawieni.

O niebie Jezus Chrystus powiada, że nawet „lepiej wejść będąc kaleką do żywota ( gdyby nawet tak miało się zdarzyć), niż mając dwoje rąk pójść do piekła, w ogień nieugaszony, gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie” ( Mk. 9,43-44).

Piekło opisane jest w tym fragmencie Słowa Bożego jako miejsce „nieugaszonego ognia, i nie umierającego robaka”.

Kiedy patrzymy na ten obraz raczej nie powinniśmy myśleć o kadziach pełnych gotujących się smoły i skaczących wokół tej kadzi diabłów z rogami, widłami i kopytami.

Piekło jest bowiem miejscem dla tych właśnie zbuntowanych demonów, i to oni przede wszystkim będą stanowić jego klientelę.

Jest jednak cos w nas, co może nigdy nie być ugaszone. Jest ogień, który potrafi palić i nie być nigdy ugaszonym. Jest ów przysłowiowy „robak”- to jest nasze sumienie, które nie będzie nigdy spokojne, lecz ciągle będą dręczyć nas wyrzuty sumienia.

Dziś mówimy: „idę zalać robaka”, ale okazuje się, że alkohol nie potrafi rozwiązać problemu duszy człowieka, jego problemów i kłopotów. Wprost przeciwnie jeszcze je powiększa.

Takie uczucie nosił w sercu Judasz po zdradzie Jezusa, nie mógł nacieszyć się srebrnikami, zwrócił je i wyrzucił w świątyni, ale jego sumienie dalej było wzburzone, dalej przeżywał udrękę swej duszy, aż poszedł i powiesił się.

Czy jego śmierć pozbawiła go wyrzutów sumienia? Wątpię. Przecież śmierć nie jest końcem człowieka. A w wieczności śmierć będzie zniszczona i nikt już więcej nie umrze.

Biblia powiada: „Ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą”. Na samym końcu zaś i śmierć i piekło będą wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste to druga śmierć ( Ob. j. 20,14).

Każdy z nas gdzieś spędzi wieczność.

Jak to dobrze:

1. Wiedzieć o tym. Nie żyjemy w nieświadomości tego, co nas czeka. Wiemy, że każdy człowiek umrze. I wiemy, że po śmierci jest wieczność.

Niektórzy woleliby, by jej nie było. Nawet próbują jej zaprzeczać, nie dowierzać. Często słyszy się pytanie pełne wątpliwości: "A kto tam wie, co tam jest, i co nas czeka."

Niektórzy próbują żartować na ten temat.

Inni ludzie - jak strusie próbują chować głowę w piasek.. i powiadają: ja nic nie widzę. Nie ma niczego przede mną …

A nawet kiedy słyszą o piekle próbują wykrzywiać Boże słowo i mówić, że Bóg jest miłością i na pewno nigdy by nie posłał ludzi do piekła. .

To prawda, że Bóg nikogo nie chce posłać do piekła oprócz diabła i zbuntowanych aniołów. Piekło nie zostało przygotowane dla człowieka. Lecz możemy być pewni, że będzie tam sporo ludzi. I to bynajmniej nie z winy Boga.

Bo : 2. Możemy zdecydować sami gdzie spędzimy wieczność.

W zasadzie nie uciekniemy od tego wyboru. Każdy z nas już zdecydował. Jeśli świadomie powierzyłeś swoje życie Chrystusowi, zaufałeś Mu, wyznałeś Mu swoje grzechy, nawróciłeś się i stałeś się Jego dzieckiem.. możesz spokojnie spać!

Lecz jeśli trwasz w uporze swego serca, nie chcesz przyjąć Jezusa, masz swoją filozofię życia i nie liczysz się z autorytetem Słowa Bożego, no to czy nie sam wybierasz?

Polskie przysłowie powiada: "jak się pościelisz, tak się wyśpisz…"

 Jesteśmy odpowiedzialni za własne życie i własną przyszłość. Tej odpowiedzialności niestety nie możemy zrzucić na kogoś innego. Nikt za nas nie zdecyduje o tym, gdzie spędzimy wieczność. To nasz wybór i nasza decyzja.

Bóg wielokrotnie i wieloma sposobami zaprasza nas do Swego królestwa i chwały.

Już w Starym Testamencie przez swego sługę Mojżesza wołał do narodu izraelskiego mówiąc:

„ Biorę dziś przeciwko wam świadków niebo i ziemię. Położyłem dziś przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz przeto życie, abyś żył ty, i twoje potomstwo” (5 Mojż. 30,19)

 Jezus zaś woła: Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpoczniecie” ( Mt. 11,28)

 I dalej mówi: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” ( Obj. 3,20).


Już dziś wybierz Jezusa.Uczyń go swoim Panem. Dokonaj wyboru abyś mógł żyć!