Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Celem tego studium jest przedstawienie zwodniczego charakteru nauczania tzw. RUCHU WIARY(FAITH MOVEMENT). „Ruch wiary” i „nauczanie wiary” to określenia różnych grup, które głoszą tzw. teologię wiary, zwiastowaną pod rozmaitymi nazwami, np.: teologia dobrobytu, teologia sukcesu, słowo wiary i inne.
Zadaniem tego studium nie jest dostarczenie nowego kontrowersyjnego tematu polemik religijnych ani osądzenie osób szerzących te nauki, to bowiem należy do Boga.
CEL STUDIUM
* ostrzeżenie przed niebezpiecznym zwiedzeniem i błędem, który szybko rozprzestrzenia się na całym świecie,
* pokazanie, dlaczego ta nauka jest tak niebezpieczna i trudna do wykrycia,
* pokazanie związku między „ruchem wiary” i NEW AGE,
Zapraszamy do wysłuchania i rozważenia z modlitwą dwóch kolejnych części ( dwie pierwsze publikujemy w na naszej stronie poniżej ) biblijnej krytyki Ruchu Wiary i Ewangelii Sukcesu.
Wykładowcą jest Justin Peters.
Część trzecia pt. "Dziwne manifestacje".
Część czwarta pt. "Zranienie uzdrowieniem"
Filmy udostępniamy dzięki uprzejmości redakcji http://www.tiqva.pl
"Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce." (2 Tym. 4:3)
Zapraszamy do wysłuchania i rozważenia z modlitwą dwóch pierwszych części ( dwie kolejne opublikujemy w na naszej stronie w niedzielę ) biblijnej krytyki Ruchu Wiary i Ewangelii Sukcesu.
Wykładowcą jest Justin Peters.
Część pierwsza odpowiada na pytanie dlaczego potrzebujemy rozeznania ?
Część druga mówi o niebezpiecznych doktrynach.
Filmy udostępniamy dzięki uprzejmości redakcji http://www.tiqva.pl
Człowiek szczęśliwy, opisany w Psalmie 1, „dniem i nocą” rozważa Słowo Boże, i nie z poczucia obowiązku, ale z „upodobania”. Słowo Boże, ciągle obecne w jego sercu i myślach, strzeże go i wskazuje drogę. Jakie to ważne! Zdrowy rozsądek i logika przydają się; ale bez Słowa Bożego, stróża i przewodnika, nieskończenie przewyższającego mądrość ludzką, łatwo padamy ofiarą pokusy i błędu, zwłaszcza gdy ukazują nam go przekonująco „w imię Boże” ci, których uważamy za wzorce chrześcijaństwa.
Bóg działa poprzez swoje Słowo. „Tak jest z Moim słowem, które wychodzi z Moich ust: Nie wraca do Mnie puste, lecz wykonuje Moją wolę...” (Iz 55,11); „W sercu moim przechowuję Słowo Twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko Tobie” (Ps 119,11). Lecz szatan stara się wyrwać Słowo Boże z serca człowieka: „...przychodzi Zły i porywa to, co zasiano w jego sercu” (Mt 13,19), a nawet jeśli mu z tym po drodze, ucieka się do cytowania Biblii (Mt 4,6), zwodząc poprzez przekręcanie jej znaczenia. Obdarza też fałszywych proroków „nowymi objawieniami”, które podważają treść Słowa Bożego. Proroków takich nie brak dziś w kościele.
Duch Święty położył na moim sercu coś, czym muszę się z wami podzielić. Jest to ostrzeżenie pełne miłości, pochodzące z samego serca Jezusa, który powiedział: "Baczcie, a wystrzegajcie się wszelkiej chciwości..." (Łukasza 12,15).
Piotr ostrzegał, że powstaną fałszywi prorocy i "z chciwości wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści..." (2 Piotra 2,3).
Chciwość to "nadmierne pragnienia". Jest to stałe sięganie po więcej, po to, co jest większe, bardziej luksusowe. Jest to pułapka, w którą wpadają rzesze chrześcijan w tych dzikich czasach. Piotr ostrzegał nas, abyśmy się strzegli chciwych posługujących, którzy będą używać Słowa, aby wyzyskiwać wiernych - zachłannych kaznodziejów, którzy rozwiną fałszywą doktrynę skąpstwa i chciwości.
Ktoś przysłał mi taśmę video ze zjazdu sponsorowanego przez pewnego dobrze znanego kaznodzieję ewangelii sukcesu. Byłem tak przerażony przez to, co było tam nauczane, że z trudnością panowałem nad sobą. To było bluźnierstwo! Jeden z kaznodziei przechwalał się: "Właśnie wydałem 15.000 dolarów na psa. Ten pierścień na moim palcu kosztował mnie 32.000 dolarów. Mieszkam w domu o powierzchni 8.000 stóp kwadratowych [ok. 740 metrów kwadratowych - przyp. tłum.], ale zamierzam wybudować większy - taki, z którego dumny byłby Salomon.
Biegaliśmy codziennie, lecz to było coś innego. Ociekaliśmy potem od chwili, gdy wyskoczyliśmy z łóżek jeszcze przed świtem. Był to etap treningu fizycznego w szkole komandosów Stanów Zjednoczonych; oczywiście spodziewaliśmy się wysiłku, nawet wyczerpania. Jednak to nie był poranny bieg w podkoszulkach. Biegliśmy w mundurach polowych. Jak zwykle rozkaz brzmiał:
Wyruszacie razem, trzymacie się razem, działacie jak jeden i wchodzicie razem. Jeślibyście nie mieli wejść razem, wcale nie zawracajcie sobie głowy wchodzeniem!
Podczas drogi mój umysł poprzez mgłę bólu, pragnienia i zmęczenia zarejestrował coś dziwnego w naszym szyku. Zauważyłem, że dwa rzędy przede mną jeden z chłopaków wypadł z rytmu. Duży, kościsty rudzielec o nazwisku Sanderson. Jego nogi pracowały, lecz nie w takt pozostałych. Następnie jego głowa zaczęła chwiać się z boku na bok.Ten chłopak walczył.Był bliski przegranej.
Kto ma oddanych, wiernych przyjaciół, ten wie jak cenny jest czas spędzany w ich towarzystwie. Przyjaciel to człowiek, przy którym można głośno myśleć, cicho płakać, być - bez specjalnych pretekstów i okazji. Przyjaciel po prostu jest i pamięta... To ktoś, kto pójdzie z nami dodatkową milę, nie pytając o powody. Ktoś, kto będzie pamiętał, gdy inni zapomną... Kto wyraża swoją miłość i pamięć nie tylko samym mówieniem o tym, pustymi obietnicami, nieobecnością lub obecnością wydzielaną jak jałmużnę i to z wielką łaską...
Przyjaźń sama w sobie jest tworem bardzo wymagającym i pracochłonnym. Nie potrafi żyć na samych tylko deklaracjach. Zabije je długie milczenie, obojętność, zapominanie o drobnych, lecz ważnych aspektach relacji. Przyjaźń daje człowiekowi niesamowite wsparcie i poczucie, że jest ktoś, kto wesprze, pocieszy, przytuli i ten ktoś uczyni to chętnie, z serca, prawdziwie serdecznie. W dzisiejszych czasach człowiek wycenia wszystko, łącznie z miłością, sympatią, życzliwością, przyjaźnią. Zapomina o tym, że pewne rzeczy muszą pozostać bezcenne, byśmy nie zapomnieli jak być dobrym, wrażliwym, wiernym... Że warto unieść się ponad chroniczny już "brak czasu", chęci i egoizm, żeby doświadczyć głębokiej, prawdziwej relacji. Szczerej radości z bliskiego człowieka. Długiej rozmowy bez skrótów, niedomówień i powierzchowności.
Wierni Kościoła Rzymskokatolickiego - tzw. trzecia siła kształtująca katolickie wierzenia (obok papieża i soboru powszechnego) - wywierają nacisk na Jana Pawła II, aby ogłosił dogmat, który uznałby Marię za współodkupicielkę rodzaju ludzkiego.
W pierwszej połowie ubiegłego roku przybyło do Watykanu z Kalifornii ogromne pudło zaadresowane do "Jego Świątobliwości Jana Pawła II". Nalepki na pudle pochodziły z różnych krajów wszystkich kontynentów - może z wyjątkiem Antarktydy. Wewnątrz znajdowały się 40 383 podpisy i każdy z nich był poparciem petycji do papieża, aby ten użył swojej władzy i ogłosił nowy dogmat wiary rzymskokatolickiej, według którego Dziewica Maryja jest "współodkupicielką, pośredniczką łaski i wstawienniczką za ludźmi u Boga".
"Pamiętaj na dzień odpocznienia, abyś go święcił." (Wj 20:8)
"Błogosławiony mąż, który to wypełnia, i człowiek, który mocno trwa przy tym; kto zachowuje dzień święty, nie znieważając go, i strzeże ręki, by nie czynić nic złego!" (Iz 56:2)
„Czasem nie mogę uwierzyć, że moje życie to te cztery stalowe ściany, my wszystkie niczym bydło stłoczone w zagrodzie, ból, głód i strach. Wszystko z powodu mojej wiary w Boga, który powstał z martwych i zobowiązał mnie do dzielenia się wiarą z tymi, którzy Go jeszcze nie poznali - Boga, którego zabroniono mi czcić. Wracam myślami do pytania, które wiele razy zadawano mi podczas miesięcy spędzonych w więzieniu:
- Czy twoja wiara jest tego warta, Helen?
Biorąc głęboki haust skwaśniałego powietrza, kiedy skóra na mojej głowie goreje, obłąkana kobieta zawodzi na zewnątrz, a strażnicy kontynuują obchód, szepczę odpowiedź: - Tak.”
Zapraszamy do wysłuchania/pobrania przejmującej relacji o wierności Chrystusowi w obliczu zła, cierpienia i wprost niewyobrażalnych przeciwności. Wysłuchania opowieści (nagranie zostało zarejestrowane w Kościele Zielonoświątkowym zbór w Krakowie - Nowej Hucie) o losach kobiety, która wolałaby raczej umrzeć niż przestać śpiewać o Bogu, którego kochała. Świadectwo Helen Berhane stanowi prawdziwe wyzwanie dla wszystkich chrześcijan z tak zwanego wolnego świata.
Oto jej słowa: „Wyobraźcie sobie, ile możecie zrobić dla chwały Boga ciesząc się wolnością, jeżeli ja mogłam śpiewać dla Niego w więzieniu”.
Świadectwo można odsłuchać również bezpośrednio ze strony naszego radia.
Kiedyś w Szwajcarii pewien rolnik jadący wiejską drogą zobaczył starą kobietę obarczoną ciężkim plecakiem. Wkrótce zrównał się z nią i zatrzymawszy konia zaproponował, że ją podwiezie. Kobieta przyjęła pomoc przy wsiadaniu na wóz i zaraz ruszyli w dalszą drogę. Po jakiejś chwili rolnik spojrzał na nią i wykrzyknął: - Ależ babciu, cały czas trzymasz na plecach swój plecak!
- No tak - powiedziała - chciałam, żeby koniowi było lżej.
Nie zdawała sobie sprawy z tego, że koń i tak dźwigał ten plecak, bez względu na to, czy znajdował się on na jej plecach, czy na podłodze wozu. Różnica polegała tylko na tym, że przez cały czas to ona dźwigała ten ciężar na swoich plecach. Rolnik chciał jej pomóc, ale ona przyjęła tylko część jego pomocy - podwiezienie.
Tak też i my jesteśmy zadowoleni, kiedy Jezus chce nam pomóc, ale często przyjmujemy tylko część jego pomocy. Ściskamy mocno nasz ciężki plecak zmartwień, zamiast pójść na całość i włożyć ciężar na Jego plecy.
PRZEDMIOT STUDIUM
Zapraszamy do wysłuchania i rozważenia z modlitwą dwóch kolejnych części ( dwie pierwsze publikujemy w na naszej stronie poniżej ) biblijnej krytyki Ruchu Wiary i Ewangelii Sukcesu.
Wykładowcą jest Justin Peters.
List wyjaśniający od World Challenge Inc.
Wstałem rano, włączyłem telewizję,
Biegaliśmy codziennie, lecz to było coś innego. Ociekaliśmy potem od chwili, gdy wyskoczyliśmy z łóżek jeszcze przed świtem. Był to etap treningu fizycznego w szkole komandosów Stanów Zjednoczonych; oczywiście spodziewaliśmy się wysiłku, nawet wyczerpania. Jednak to nie był poranny bieg w podkoszulkach. Biegliśmy w mundurach polowych. Jak zwykle rozkaz brzmiał:
Wyobraź sobie, że siadasz w kinowym fotelu, aby obejrzeć film twojego życia. Jak by wyglądał? Jaki byłby jego koniec?
